ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ

ความสุขจากการหยุดนิ่ง

คราวนี้ ผมจึงเริ่มฟังเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่ออีกครั้งอย่างตั้งใจ ทำให้ผมเริ่มอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น กับสิ่งที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน ผมสะดุดใจกับคำพูดของพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ว่า “มนุษย์เราเกิดมาพร้อมกับความไม่รู้ว่าเราไม่รู้” ผมจึงตามคุณแม่มาวัดพระธรรมกายเพื่อมาแสวงความรู้ที่ผมยังไม่รู้

มัชฌิมธรรมทายาทหญิง

วิธีการวางใจของเตย ตอนที่นั่งสมาธิก็คือว่า เตยไม่ต้องทำอะไรเลยค่ะ แค่วางใจเบาๆ หยุดนิ่งเฉยๆ ที่ศูนย์กลางกาย ไม่ต้องคิดอะไร หรือบางทีเตยก็จะนึกถึงองค์พระที่ศูนย์กลางกาย วางใจกับองค์พระเบาๆ สบายๆ และภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ใจฟุ้ง ถ้าใจเราฟุ้งเป็นเสียง ก็ให้ภาวนา “สัมมา อะระหัง” แต่ถ้าใจฟุ้งเป็นภาพ เตยก็จะนึกถึงภาพองค์พระค่ะ

เหล่ากอสมณะ (2)

“ลูกแก้ว” เป็นภาษาพื้นเมืองทางภาคเหนือ หมายถึง “สามเณร” ผู้เป็นเหล่ากอของสมณะ เป็นศาสนทายาทผู้สืบสานพระพุทธศาสนา และยังมีความหมายถึง “ลูก” ผู้ตระหนักถึงความรัก ความเอาใจใส่ และความหวังดีของพ่อแม่ จึงหมั่นฝึกฝนอบรมตนเอง ให้เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยความรู้และความประพฤติ

เหล่ากอสมณะ

จากนั้น ก็เห็นองค์พระอยู่ในดวงแก้ว ผุดขึ้นมาแล้วขยายใหญ่ จนใหญ่กว่าตัวลูกเณร สว่างมากๆ เหมือนมีพระอาทิตย์ 100ดวง องค์พระท่านหันหน้าทางเดียวกับลูกเณร ลูกเณรสังเกตเห็นเกศดอกบัวตูม เห็นจีวรขององค์พระ ท่านลืมตาและยิ้มให้ลูกเณรด้วย รู้สึกว่าใจสงบนิ่งมาก มีความสุขมาก

จดหมายจากประเทศจีน (2)

แต่ภายหลัง พอได้อ่านหนังสือ เมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร ที่รวบรวมโอวาทของคุณครูไม่ใหญ่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม และหนังสือแนะนำการนั่งสมาธิ ถึงได้รู้ว่า การนั่งสมาธิต้องใช้หลักการ พอดี รู้ถึงวิธีการเดินสายกลาง มัชฌิมาปฏิปทา ยิ่งไปกว่านั้นได้ตระหนักถึงคำว่า ปล่อยวาง ผ่อนคลาย เบาสบาย มากยิ่งขึ้น

จดหมายจากประเทศจีน

กระผมกลับมาศึกษาพุทธศาสนาเถรวาทอีกครั้ง โดยเริ่มต้นที่วิธีฝึกวิปัสสนา 10วันของประเทศพม่า และยังได้ไปศึกษาพุทธเถรวาทอีกหลายแห่ง ทำให้เข้าใจแล้วว่า พุทธศาสนาเถรวาทเป็นคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของแท้ดั้งเดิม กระผมมีความปีติยินดีในคำสอนอันบริสุทธิ์นี้มากครับ

หยุดเป็นตัวสำเร็จ

“สิ่งหนึ่งที่จะช่วยเราได้ในยามคับขัน ก็คือบุญของน้องเณรทุกรูป ให้น้องเณรทุกรูปเข้าศูนย์กลางกาย กลั่นใจให้ใส ให้ตัวเราเหมือนภูเขาที่ไม่หวั่นไหวต่อภัยพิบัติ ทำเหมือนมหาปูชนียาจารย์ของเรา อธิษฐานให้พายุฝนหยุดตก และให้ผู้ปกครองทุกคนกลับบ้านโดยปลอดภัย”

สิ่งที่มีคุณค่าที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชาย

กิจกรรมประจำวันของความเป็นพระ คือ การปฏิบัติธรรม กระผมรู้สึกว่ากิจวัตร กิจกรรม ที่ผ่านไปในแต่ละวัน เป็นช่วงเวลาที่กระผมมีความสุขที่สุดในชีวิตของการเกิดมาเป็นมนุษย์ เพราะกระผมได้เป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย ได้อยู่ในเพศภาวะที่ประเสริฐที่สุด การที่ได้นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ซึ่งเป็นธงชัยของพระอรหันต์ เป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชายครับ

สมาธิเป็นสิ่งสากลที่ทุกคนทำได้

หากรอบไหนผมนั่งสมาธิได้ดี ผมจะยิ้มได้ตลอดทั้งวัน แล้วสามารถส่งความดี ความสุภาพ ความรัก ความหวังดีไปยังผู้อื่นได้ เหมือนอย่างที่พระอาจารย์สอนให้เราแผ่เมตตา ความเมตตานี้จะไปถึงทุกคน แม้ว่าเราจะไม่รู้จักพวกเขาก็ตาม

สิ่งอัศจรรย์ในวันพระใหญ่

เมื่อวันที่ 5 เมษายน ซึ่งเป็นวันพระใหญ่ ก็มีการลงสวดพระปาติโมกข์ ในระหว่างที่กระผมฟังพระปาติโมกข์อยู่นั้น ก็ได้หลับตาเบาๆ ทำใจหยุดนิ่งเฉยๆ อยู่ที่ศูนย์กลางกายอย่างสบายๆ สิ่งอัศจรรย์ก็เกิดขึ้นครับ ซึ่งในตลอดชีวิตของกระผมไม่เคยประสบมาก่อน คือ อยู่ๆก็มีองค์พระแก้วใสเกตุดอกบัวตูมมาปรากฏอยู่กลางท้อง

ดวงตะวันแห่งโซโลมอน

เมื่อได้มาอยู่ที่สวนลิ้นจี่ สถานที่สงบ เย็นสบาย ซึ่งเหมาะมากๆกับการบำเพ็ญสมณธรรม และยังมีกิจกรรมพิเศษ ที่มีชื่อ กิจกรรมว่า “รุ่น 64ปี ยกชั้นเข้าถึงธรรม บูชาธรรมพระพ่อ” ซึ่งเป็นกิจกรรมส่งเสริมให้ตรึกธรรมะทั้งในรอบและนอกรอบครับ เพื่อยกชั้นเข้าถึงธรรมให้เป็นของขวัญวันคล้ายวันเกิด บูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงพ่อก่อนถึงวันคุ้มครองโลกครับ

บวช 2ชั้น ตั้งใจมั่นเป็นพระแท้

สำหรับการมาบวช เพื่อบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงพ่อในครั้งนี้ กระผมตั้งใจมากว่า จะต้องบวชให้เป็นพระทั้งภายนอกและภายใน เป็นพระแท้ให้ได้ ดังนั้น ตั้งแต่เข้าโครงการมา กระผมก็ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองตามที่พระอาจารย์ และพระพี่เลี้ยงแนะนำทุกอย่างเลยครับ ซึ่งมีผลทำให้ผลการปฏิบัติธรรมของกระผมก้าวหน้าขึ้นตามลำดับครับ

ศูนย์กลางกายสลายความแตกต่าง

ดิฉันคิดว่า สมาธิคือของสากล ไม่ใช่สำหรับศาสนาพุทธเท่านั้น แต่ทุกคนสามารถทำสมาธิได้ โดยไม่ต้องคำนึงถึงอายุ ศาสนา วัฒนธรรม และเชื้อชาติค่ะ เราทุกคนสามารถรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกันได้ด้วยสมาธิ เราทุกคนรวมกันเป็นหนึ่ง และหนึ่งเดียวคือเราทุกคน

สมาธิเป็นความรู้สากล ที่ทุกคนทำได้

ดังนั้นปลายปีพ.ศ.2550 พระปลัดสุธรรม สุธมฺโม กัลยาณมิตรกุลนิษฐ์ นารอด (คุณนก) และครอบครัวของผม จึงได้กราบขออนุญาต คุณครูไม่ใหญ่ (พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์) จัดโครงการปฏิบัติธรรม The Middle Way ให้แก่ชาวพื้นเมืองที่ประเทศออสเตรเลีย ซึ่งตรงกับนโยบายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่อยากให้มนุษย์ทั่วโลกรู้จักการนั่งสมาธิ

จะเชื่อตอนเป็นหรือจะเห็นตอนตาย ก็เลือกเอา

จากนั้น กระผมได้ขึ้นปฏิบัติธรรมที่สวนเพชรแก้ว จังหวัดเชียงใหม่ คราวนี้กระผมใช้เทคนิคที่จำมาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนว่า “นึกได้ก็เห็นได้ การนึกถึงองค์พระให้นึกเหมือนเรานึกหน้าคุณพ่อ-คุณแม่” กระผมทำตามนี้ทุกวันทั้งวัน

โครงการหิ้วปิ่นโตเข้าวัด

ผมได้นำโครงการหิ้วปิ่นโตไปวัด มาใช้กับข้าราชการเมืองของผม เพราะผมยึดหลักการพัฒนาที่ว่า “ถ้าเราจะปลูกพืชต้องเตรียมดิน จะกินต้องเตรียมอาหาร จะพัฒนาการต้องเตรียมคน จะพัฒนาคนต้องพัฒนาที่ใจ จะพัฒนาใครต้องพัฒนาตัวเองก่อน”

ทางรอด ทางเดียว

ทุกศาสนามีความต้องการให้ทุกคนพบความสงบ เปี่ยมไปด้วยความรักและสันติภาพ ถ้าการฝึกสมาธิสามารถช่วยทุกคนได้ ผมคิดว่าทุกคนน่าจะได้ลอง ขอเพียงเรากำจัดความคิดที่ว่า ทำไม่ได้ ออกไป และเริ่มสัมผัสกับสมาธิอย่างต่อเนื่อง เราก็จะอยากทำสมาธิมากขึ้นเรื่อยๆ ความสุขก็จะเพิ่มแบบทวีคูณ เหมือนก้อนหิมะ ที่จะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เวลากลิ้งลงมาจากภูเขาครับ

สุราพาให้ทุกข์

ลูกเห็นมาเยอะค่ะ ในร้านอาหาร เวลาที่นักศึกษาดื่มเหล้าเฮฮา สนุกสนานแต่พอเมาปั๊บก็ทะเลาะกัน แล้วก็ทำลายข้าวของในร้าน พอถูกจับมาขึ้นศาล ศาลตัดสินให้ชดใช้ให้ทางร้านอาหาร นอกเหนือจากค่าทนายแล้ว ต้องเสียค่าปรับและค่าเสียหายอีก บางคนต้องผ่อน 3-4ปียังไม่หมด นักศึกษาหญิงบางคน ดื่มเหล้าเมา อยากหาเงินไปเที่ยว ก็ออกไปขายตัว แล้วก็ถูกจับ มีอย่างนี้เยอะเลยค่ะ

หมดทุกข์สุขสุดแล้ สุขล้ำกว่าสวรรค์

ลูกตั้งใจปฏิบัติธรรมต่อไป เพราะเวลาชีวิตเหลือน้อย ต้องติวเข้มเต็มที่ ลูกปรารถนาพระธรรมกายภายในเป็นที่พึ่ง พระธรรมกายภายในช่วยประดับประดาชีวิตลูกให้มีความสุข การได้นั่งสมาธิ ได้เพลินอารมณ์ชมธรรมชาติในสถานที่ปฏิบัติธรรม และทำกิจกรรมต่างๆ ช่วยให้มีความสุข สงบ สบาย บันเทิงเริงอารมณ์

กรมธรรม์ประกันชีวิต (ในสังสารวัฏ)

ลูกก็ไม่ได้ภาวนา “สัมมา อะระหัง” อีก เพราะใจหยุดเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร เชื่อคำคุณครูไม่ใหญ่ที่บอกว่า มีอะไรให้ดูก็ดูกันไป ลูกยิ่งมององค์พระก็ยิ่งงาม ยิ่งมีความสุข เหมือนที่ลูกเคยได้ยินใครเคยบอกไว้ว่า “สุขจริงหนอ สุขจริงหนอ” มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ช่างเป็นความสุขที่ไม่อาจบรรยายได้ เป็นความสุขที่มาเติมเต็มให้กับชีวิต ไม่เหมือนความสุขแบบพร่องๆ อย่างที่เคยพบในทางโลก