ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ

สำคัญที่อารมณ์สบาย

วันนั้น เป็นการนั่งระหว่างรอยต่อปี พ.ศ.2550 กับปี พ.ศ. 2551 ลูกนั่งได้อารมณ์สบายเป็นครั้งแรก ในขณะที่พระอาจารย์กำลังนำอธิษฐานจิต ลูกก็เห็นดวงกลมๆผุดขึ้นมา ขนาดเท่าพระจันทร์ลอยเด่นอยู่ข้างหน้า ลูกเกิดวิจิกิจฉา สงสัยว่าตัวเราจะคิดไปเอง ก็ลองหรี่ตาดู แต่ดวงก็ยังอยู่ให้ชื่นชมสักครู่จึงหายไป ลูกถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา คราวนี้ไม่ใช่เพราะหาวนอน แต่เป็นน้ำตาแห่งความปีติ

สิ่งที่ทำให้มีความสุขที่สุด

เมื่อลูกนั่งสมาธิใจจะสงบมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกตัวเบาสบาย เห็นดวงแก้วที่ชัดใสสว่างและขยายใหญ่จนคลุมทั่วทั้งโลก แต่ที่ประทับใจมากที่สุด คือ การได้เห็นองค์พระเป็นตัวเราและตัวเราเป็นองค์พระค่ะ องค์พระที่อยู่กลางท้องลูกจะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งปกคลุมตัวลูก ทำให้ลูกอยู่กลางท้องท่าน จากนั้นลูกก็ขยายใหญ่ขึ้นจนท่านอยู่กลางท้องลูกสลับกันไป

สาวอัศจรรย์แห่งโจฮันเนสเบิร์ก ตอนที่ 2

ช่างเป็นชะตาชีวิตที่ไม่ทราบว่าใครลิขิต แม้อยู่ห่างกันไกลเกือบพันไมล์ ข้ามฟ้าข้ามทวีป แต่แล้วในที่สุด ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ใด โครงการดีๆของคุณครูไม่ใหญ่ ได้มาเติมเต็มชีวิตในด้านที่ขาดหายไปของผู้คนทุกมุมโลก แล้วสักวัน...เมื่อชาวโลกได้หันมาทำสมาธิ... สันติภาพภายใน จะต้องแผ่ขยายเป็น สันติภาพภายนอก คือ สันติภาพโลก ในที่สุด อย่างแน่นอน

อันเนื่องมาจากไข่เป็ด

ตอนนี้ใจของกระผมนอกจากจะมีดวงแก้วใสๆแล้ว กระผมยังมีคุณยายอาจารย์อยู่ในใจด้วย และกระผมคิดแต่เพียงว่า จะหาวิธีการอย่างไรที่จะทำกฐินคุณยายให้สำเร็จทันวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ.2552 และกระผมก็กำลังทำหน้าที่ชวนคนมาบวชแสนรูปควบคู่กันไปด้วยครับ

สาวอัศจรรย์แห่งโจฮันเนสเบิร์ก

คุณเคอลีนเล่าว่า “ดิฉันทำใจว่างๆที่ศูนย์กลางกาย แบบไม่ต้องทำอะไรเลย เพียงไม่นาน ร่างกายก็กลืนเข้ากับบรรยากาศ พร้อมกับใจที่นุ่มๆ แล้วบรรยากาศก็ขยายออกไปคลุมเส้นขอบฟ้า...แล้วพระอาทิตย์ก็โผล่ขึ้นมาเอง ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นที่ศูนย์กลางกาย”

สมาธิเป็นของสากล ทุกคน ทุกเชื้อชาติ

จนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้ เมื่อโครงการ The Middle Way เดินทางมาจัดปฏิบัติธรรมสุดสัปดาห์ที่สหรัฐอเมริกา ลูกจึงติดต่อขอให้มาช่วยจัดที่แอตแลนต้าด้วย ในระหว่างวันที่ 17-19 กรกฎาคม ซึ่งในครั้งนี้มีผู้เข้าร่วม 15คน ล้วนมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี และทำให้ลูกเข้าใจแล้วว่า ไม่ว่าเราจะมาจากประเทศไหน สมาธิเป็นสิ่งที่เข้าถึงได้เหมือนกันหมด

บวชวันต่อวัน สุขทั้งวันและสุขทุกวัน

กระผมคิดมานานแล้วครับว่า อยากจะบวชตั้งแต่ตอนอยู่ที่ประเทศพม่า แต่เพราะความจนบีบบังคับทำให้ไม่มีโอกาสได้บวช ชาวพม่าทุกคนจะให้ความเคารพศรัทธาและเทิดทูนพระพุทธเจ้ามาก เวลาเข้าวัดก็ต้องถอดรองเท้า วันโกนวันพระในช่วงเข้าพรรษา ชาวพม่าจะหยุดงานกันทุกคน เข้าวัดไปทำบุญกัน ขนาดวัวควายยังต้องหยุดทำงานเลย ทุกคนต้องเข้าวัด

กัลฯดวงรัตน์ จตุรพิตร

ทุกวันนี้องค์พระของลูกท่านเปลี่ยนจากสีทองเป็นสีขาวใสๆ ลูกจะเห็นท่านอยู่ข้างหน้าตลอดราวกับมีท่านนำทาง เวลาขายของลูกก็จะทำการบ้าน 10 ข้อไปด้วย ยิ่งทำยิ่งขายดี บางทีก็รู้สึกว่าที่ศีรษะตัวเองมีเศียรองค์พระอยู่ ที่แขนก็มีแขนองค์พระอยู่ด้วย ลูกไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร จนมีคนบอกว่า เค้าเรียกว่าองค์พระซ้อนอยู่กับตัว ท่านอยู่กับลูกตลอดเวลา ตอนนี้ลูกรู้สึกรักท่านเท่าชีวิตค่ะ

พระกรกิตต์ กิตฺติกโร รุ่นกองพันสถาปนา

ผมก็ได้เห็นดวงกลม ๆ ใสๆ เล็ก ๆ ที่กลางกายฐานที่ 7 ผมรู้สึกเหมือนถูกดูดร่างกายทั้งหมดเข้าไปที่ศูนย์กลางกายนั้น จนมันนิ่ง แล้วดวงแก้วใสๆ ที่ผมเห็นก็ค่อยๆ ขยายขึ้นมา ซึ่งผมรู้สึกเหมือนได้ดิ่งลงไปในอุโมงค์กลมอย่างช้าๆ จนกระทั่งดวงใสๆ ที่เห็น ขยายจนสว่างไปหมด แล้วก็จางหายไปครับ

พระนิติศาสตร์ นีติกุสโล รุ่นกองพันสถาปนา

สักพักพอใจผมเริ่มนิ่งๆแล้ว ผมก็เห็นดวงไฟสีขาวมีแสงลูกกลมๆอยู่ข้างหน้าที่จมูกข้างขวาครับ แล้วมันก็ไหลลื่นมาตรงระหว่างคิ้ว แล้วก็เคลื่อนเข้าไปข้างตรงกลางศีรษะ แล้วก็เลื่อนไหลลงมาที่กลางท้อง แล้วก็เปลี่ยนเป็นองค์พระสีทองสว่างไสวครับ ในกลางองค์พระก็มีดวงแก้วใส ในกลางดวงแก้วก็มีองค์พระนั่งอยู่ข้างในอีก

พระวชิรพล จารุวชิโร รุ่นกองพันสถาปนา

กระผมมีสติตั้งมั่นอยู่ ณ ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 รู้สึกโล่งๆ กว้าง ๆ รู้สึกตัวเบา สบาย ๆ ไม่รู้สึกถึงความปวดเมื่อยใดๆ และก็ได้เห็นจุดแสงสว่างเล็กๆอยู่ไกล ๆ จากนั้นกระผมก็มองดูไปเรื่อยๆ เฉยๆ สิ่งที่เห็นคือ แสงสว่างก็สว่างขึ้นเรื่อย ๆ จนเหมือนพระอาทิตย์ยามเที่ยงตรง

พระวิทูรย์ อาภาสุโภ รุ่นกองพันสถาปนา

เมื่อได้เวลาปฏิบัติธรรมตอนเช้า ผมก็แค่ปรับร่างกายให้สบายๆ วางใจเบาๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 สักพักหนึ่ง ผมรู้สึกว่าใจหยุดนิ่งไม่วอกแวกไปไหน ตัวหายไปเหมือนไม่มีตัวตน ใจเกิดอาการนิ่งแน่น ปราศจากความคิด คล้ายกับหลับแต่ไม่หลับ ทันใดนั้นเอง ผมก็เห็นดวงแก้วแว๊บขึ้นที่กลางท้อง

พระวัชรชัย จิตฺตวชิโร รุ่นกองพันสถาปนา

พอนั่งไปสักระยะหนึ่ง ใจก็เกิดความใส และสว่างขึ้นเรื่อยๆ มีแต่ความสุขปลื้มปิติอย่างเดียวเลยครับ ใจผมเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย แต่ก็พยายามวางเฉย สักพักก็เห็น ดวงแก้วใสมากๆราวกับเพชรหรือผลึกน้ำหรือก้อนน้ำแข็ง ผุดขึ้นมาเป็นฟองสบู่ ภายในดวงแก้วนั้น ค่อยๆลอยขึ้นๆและขยายออก ผมก็จะเห็นองค์พระใสและสว่างอยู่ตรงกลางดวงแก้วทุกดวงครับ

พระอภินัย ตนฺติวฑฺโฒ รุ่นกองพันสถาปนา

แม้อากาศจะร้อน เหงื่อไคลไหลออกมา ผมก็หยุดใจนิ่งๆ ไว้ที่ศูนย์กลางกาย นึกภาพองค์พระ TOP VIEW ที่หลวงพ่อฉายใน DMC บ่อยๆ เป็นช่วงเวลาที่เคลิ้มๆสบายๆอย่างบอกไม่ถูกครับ ทันใดนั้นที่ศูนย์กลางกายของผม ก็มีแสงสว่างโพลงขึ้นมา เป็นความสว่างที่จ้าแต่ไม่แสบตา สว่างมากกว่าดวงอาทิตย์

พระอะซากุระ มาโกโตะ

ในแต่ละรอบของการนั่งสมาธิ เมื่อมาถึงจุดนี้ ผมสามารถอยู่กับดวงสว่างสีทองและองค์พระนั้นได้นานทีเดียวครับ ยิ่งกว่านั้นผมมีความรู้สึกว่าแสงสว่างได้แผ่ขยายออกไปจากศูนย์กลางกายห่อหุ้มทั้งร่างกายของผมเอาไว้ ความสุขที่ผมได้รับในครั้งนี้ ผมไม่รู้จะหาคำใดมาอธิบายให้เข้าใจได้ บอกได้แค่ว่าสุขมากๆครับ

พระศาสตราจารย์ มิโตโมะ เคนโยะ

ในทางโลกผมเป็นอาจารย์สอนที่คณะพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยริชโช ประเทศญี่ปุ่นครับ ศึกษาวิจัยเกี่ยวกับพระอภิธรรมจากตำรามากว่า 40 ปีแล้ว แต่ในทางธรรมนับแต่วันที่ผมได้บวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา

The Middle Way รัฐนิวยอร์ก

จากประสบการณ์ทั้งหมด ดิฉันจึงรู้ว่า ไม่ว่าเราจะมีพื้นฐานมาจากศาสนาอะไรก็ตาม ก็อยากให้ลองมาเข้าร่วมโครงการปฏิบัติธรรม เพราะความรู้นี้เป็นความรู้สากล ทุกคนจะได้รับประโยชน์จากการทำสมาธิเช่นเดียวกัน ฉันเชื่อว่าวิธีการปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าถึงพระธรรมกายภายในนี้เป็นวิธีที่มี เหตุผล และมีความสำคัญ

ผลการปฏิบัติธรรมจากอิหร่าน

เมื่อฝึกนั่งสมาธิไปเรื่อยๆ พอทำใจนิ่งๆ ปล่อยวางทุกอย่าง ลูกก็เริ่มเห็นเป็นองค์พระค่ะ ตอนแรกท่านจะยังเป็นสีทองก่อน แล้วก็จะค่อยๆใสและขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่มากจนครอบคลุมพื้นที่นั่งปฏิบัติธรรมทั้งหมดภายในห้อง และยังมีแสงสว่างกลมๆ รอบองค์พระด้วย

นี่แหละคือชีวิตสมณะ

ก่อนบวชครั้งนี้ กระผมไม่เคยคิดเลยว่าจะบวช เพราะอายุมากและเคยบวชมาแล้ว แต่พอถึงวันสุดท้ายที่ทางวัดพระธรรมกายปิดรับสมัครครั้งแรก จำได้ว่าเป็นเช้าวันอาทิตย์ ขณะที่กำลังล้างถ้วยกาแฟ เพื่อจะเดินทางไปวัดพระธรรมกายตามปกติ กระผมเกิดมีอาการเหมือนมีอะไรบางอย่างจากศูนย์กลางกายบอกให้บวช จึงตัดสินใจไปตามนั้นทันที

คุณค่าในชีวิตลูกผู้ชาย

ชายใดที่ยังลังเลอยู่ ยังไม่คิดอยากจะบวช กระผมอยากบอกว่า ไม่มีอะไรที่มีคุณค่าในชีวิตลูกผู้ชายมากกว่าการบวชอีกแล้วครับ ถ้าบวชแล้วทุกอย่างต้องดีขึ้นอย่างแน่นอนครับ ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตเหมือนนักวิ่ง ที่วิ่งไปข้างหน้าอย่างสะเปะสะปะ ไร้จุดหมาย การบวชจะเป็นการจัดระบบชีวิตเราให้ไปสู่จุดหมายปลายทางได้เร็วยิ่งขึ้น มาบวชกันเถอะครับ มาบวชเอาบุญให้ตัวเอง ถวายเป็นพุทธบูชาและอุทิศบุญนี้ให้แผ่นดินครับ