ซีรีย์ บวชพระธรรมทายาท ประเทศไทย

รักษาใจอย่างไร ไม่ให้ ลุ้น-เร่ง-เพ่ง-จ้อง

กระผมมีความสุขมากๆ สุขใจ อิ่มใจ อย่างบอกไม่ถูก ชนิดที่ว่าสุขใดๆที่กระผมเคยได้รับมา ไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบได้กับความสุขที่เกิดจากสมาธิ เพราะมันทำให้กระผมยิ้มได้ทั้งวัน รู้สึกอยากแบ่งปันความสุขให้กับคนรอบข้าง และกระผมก็คิดว่า ความสุขอย่างนี้นี่เอง ที่ทำให้พระเดชพระคุณหลวงพ่ออยากแบ่งปันความสุขให้กับทุกคนในโลก โดยที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเลย

ชีวิตใหม่ของกระผม

ตัวของกระผม เหมือนกับถูกดูดเข้าไปรวมกับความสว่างนั้น ซึ่งมีความสว่างมากยิ่งกว่าพระอาทิตย์ยามเที่ยงวัน ร่างกายหายไป มีแต่ความปีติสุขจนเกินบรรยาย จนกระทั่งพระอาจารย์กล่าว สัพเพฯ... กระผมยังไม่อยากจะลืมตาเลย เมื่อลืมตาขึ้นมา ความสว่างภายในก็ยังอยู่แล้วค่อยๆจางหายไป แต่สิ่งหนึ่งที่ผุดขึ้นมาในใจของกระผมก็คือ “เราอยากบวชตลอดชีวิต”

ชีวิตที่บริสุทธิ์

ตอนนั้นลูกคิดแต่เพียงว่า การนั่งธรรมะนั้นเหมือนกับแม่ไก่กกไข่เท่านั้น ทำไปเบาๆ ไม่ได้คิดอะไร ลูกได้เซตใจให้เป็นซีโร่ (ศูนย์) ไม่คิดเรื่องอะไรทั้งสิ้น สักพักใจของลูกก็ไปรวมที่ศูนย์กลางกายเป็นดวงเดียว ลูกประหลาดใจว่าการรวมใจเป็นหนึ่งมันง่ายอย่างนี้เองหรือ

คุณค่าในชีวิตลูกผู้ชาย

ชายใดที่ยังลังเลอยู่ ยังไม่คิดอยากจะบวช กระผมอยากบอกว่า ไม่มีอะไรที่มีคุณค่าในชีวิตลูกผู้ชายมากกว่าการบวชอีกแล้วครับ ถ้าบวชแล้วทุกอย่างต้องดีขึ้นอย่างแน่นอนครับ ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตเหมือนนักวิ่ง ที่วิ่งไปข้างหน้าอย่างสะเปะสะปะ ไร้จุดหมาย การบวชจะเป็นการจัดระบบชีวิตเราให้ไปสู่จุดหมายปลายทางได้เร็วยิ่งขึ้น มาบวชกันเถอะครับ มาบวชเอาบุญให้ตัวเอง ถวายเป็นพุทธบูชาและอุทิศบุญนี้ให้แผ่นดินครับ

นี่แหละคือชีวิตสมณะ

ก่อนบวชครั้งนี้ กระผมไม่เคยคิดเลยว่าจะบวช เพราะอายุมากและเคยบวชมาแล้ว แต่พอถึงวันสุดท้ายที่ทางวัดพระธรรมกายปิดรับสมัครครั้งแรก จำได้ว่าเป็นเช้าวันอาทิตย์ ขณะที่กำลังล้างถ้วยกาแฟ เพื่อจะเดินทางไปวัดพระธรรมกายตามปกติ กระผมเกิดมีอาการเหมือนมีอะไรบางอย่างจากศูนย์กลางกายบอกให้บวช จึงตัดสินใจไปตามนั้นทันที

บวชวันต่อวัน สุขทั้งวันและสุขทุกวัน

กระผมคิดมานานแล้วครับว่า อยากจะบวชตั้งแต่ตอนอยู่ที่ประเทศพม่า แต่เพราะความจนบีบบังคับทำให้ไม่มีโอกาสได้บวช ชาวพม่าทุกคนจะให้ความเคารพศรัทธาและเทิดทูนพระพุทธเจ้ามาก เวลาเข้าวัดก็ต้องถอดรองเท้า วันโกนวันพระในช่วงเข้าพรรษา ชาวพม่าจะหยุดงานกันทุกคน เข้าวัดไปทำบุญกัน ขนาดวัวควายยังต้องหยุดทำงานเลย ทุกคนต้องเข้าวัด

อันเนื่องมาจากไข่เป็ด

ตอนนี้ใจของกระผมนอกจากจะมีดวงแก้วใสๆแล้ว กระผมยังมีคุณยายอาจารย์อยู่ในใจด้วย และกระผมคิดแต่เพียงว่า จะหาวิธีการอย่างไรที่จะทำกฐินคุณยายให้สำเร็จทันวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ.2552 และกระผมก็กำลังทำหน้าที่ชวนคนมาบวชแสนรูปควบคู่กันไปด้วยครับ

ดูสิว่าในตัวมีอะไรอยู่

ในขณะที่กระผมนอนอยู่บนเตียงคนไข้อยู่นั้น กระผมได้ยินเสียงที่ดังก้องกังวานขึ้น พร้อมกับภาพของพระสงฆ์องค์หนึ่งที่ดังขึ้นมาว่า “อาตมาจันทสโร ภิกขุ ไม่มีอะไรแล้ว แข็งแรงแล้ว ให้กลับวัดได้แล้ว ให้สัมมา อะระหัง เข้าไว้ อย่างอื่นไม่ต้องไปสนใจ แล้วลองออกมาดูสิว่าในตัวมีอะไรอยู่”

จุดเปลี่ยนชีวิตนักแม่นปืนสู่ชีวิตสมณะ

ตอนที่ยิงปืน กระผมจะคุ้นเคยกับการนึกถึงเป้าหมาย การยิงปืนระยะไกลจะประทับปืนอยู่กลางอก ต้องกะต้องเล็งให้ดี โดยไม่สนใจกับสิ่งรอบข้างแล้วกระผมก็จะยิงเข้าเป้า พอพระอาจารย์บอกว่าให้ลงมาตรงกลางตัว ก็ง่ายเลยครับ เนื่องจากกระผมเคยชินกับการนึกภาพเป้าที่กระผมจะยิง ลงมาอีกนิดเดียวก็กลางตัวแล้ว พอกระผมนึกถึงหน้าแม่ ใบหน้าของท่านก็ใสๆสว่างผ่องใสขึ้นมามาอยู่ตรงกลางตัวเลย

ผมมาบวชได้เพราะเกมส์ออนไลน์

วันแรกๆก็มีเรื่องฟุ้งซ่านบ้างครับ กระผมจึงเริ่มหาวิธีเปลี่ยนเรื่องฟุ้งใหม่ ด้วยการนึกถึงสิ่งที่กระผมชอบ และนึกได้ นั่นก็คือ ดอกทานตะวันสีเหลืองใหญ่ๆ พอนึกได้สักพักจากดอกทานตะวันก็นึกให้กลายเป็นดวงแก้วใสๆก็นึกได้ไม่ยากครับ

ความสุขภายในไม่ได้ไกลเกินเอื้อม

ตอนวันแรกๆที่กระผมนั่งสมาธิ กระผมไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด แต่กระผมจะทำตามที่พระอาจารย์สอน คือ ให้ดูไปอย่างสบายๆ กระผมก็ดูความมืดไปเรื่อยๆไม่คิดอะไร ทำความรู้สึกเฉยๆ และตอนนั้นไม่ว่ากระผมจะทำอะไร กระผมจะพยายามนึกถึงศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา

สมาธิ...คุณทำได้...ถ้าได้ทำ

และผมก็เห็นองค์พระใสๆ องค์เล็กขนาดเท่ากับพระประธานบนหิ้งพระตามบ้าน แต่ใสมากๆ มองทะลุได้เลย มีประกายเพชรด้วยนะครับ เป็นองค์พระที่สวยมากๆอย่างที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต สวยยิ่งกว่าเพชร ผมก็ดูองค์พระไปเรื่อยๆ ไม่คิดอะไร บางช่วงก็จะเห็นลางๆ พอวางใจนิ่งๆ ก็จะเห็นชัดมากขึ้น เห็นตลอดเลยครับ

รางวัลของความตั้งใจ

ตอนแรกที่นั่งสมาธินั้น กระผมเจ็บไปทั้งตัว ปวดไปหมด เมื่อยไปทุกส่วน แม้จะผ่านไปแล้วถึงห้าวันก็ยังไม่หายเมื่อย ยิ่งตอนเลิกนั่ง กระผมกระดิกตัวไม่ได้เลยครับ เพราะมันชาไปหมด ต้องเรียกให้คนอื่นมาช่วยแงะ แกะแขนแกะขา แล้วก็ดึงตัวขึ้น แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น กระผมก็ฝึกนั่งทุกวัน แล้วรางวัลของความตั้งใจก็มาถึงครับ

ดวงใสๆที่กลางกาย

วันนั้นผมเอาใจมาไว้ที่กลางท้อง ทำใจเฉยๆไม่คิดอะไร ใจผมนิ่งมาก แล้วอยู่ดีๆผมก็เห็นมีจุดสว่างเล็กๆเกิดขึ้นในตัวของผม พอมองเข้าไปก็ยิ่งเห็นเป็นประกายสว่างมากขึ้น ผมนั่งมองความสว่างนั้นอยู่พักใหญ่ ก็เห็นมีวงกลมๆใสๆเป็นจุดเล็กๆอยู่ที่กลางกาย พอมองเข้าไป ดวงใสๆนั้นก็ใหญ่ขึ้นจนมีขนาดเท่ากับนิ้วหัวแม่มือ

สมาธิ...ที่ได้รับ คือ ความสุข

แต่ก่อนกระผมจนมาก ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ชีวิตลำบากและขาดแคลน แต่ตอนนี้กระผมกลับรู้สึกว่าชีวิตของกระผมมันเต็มเปี่ยม เหมือนเรามีทุกอย่างที่สมบูรณ์ขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ ถ้ามีใครเอาสมบัติจักรพรรดิมาให้เพื่อแลกกับธรรมะ และไม่ให้กระผมเห็นองค์พระ กระผมก็ไม่ยอมแลกเด็ดขาดครับ ตอนนี้กระผมไม่ต้องการอะไรเลยนอกจากธรรมะ