ซีรีย์ เอเชีย

พระพุทธศาสนาไร้พรมแดน ตอนที่ 4

ผมอยากบอกกับคนทั่วโลกว่า อย่าไปทำอะไรเลย แค่เอาใจหยุดไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ก็พอ แค่ทำใจนิ่งๆเฉยๆ ทำความรู้สึกว่ามีจุดเล็กๆที่กลางกายพอแล้ว อย่างอื่นไม่ต้องไปสนใจ จะทำอะไรก็เริ่มจากศูนย์กลางกาย จำง่ายๆแค่นี้ อย่าไปจำอะไรเยอะ

พระพุทธศาสนาไร้พรมแดน ตอนที่ 3

ผมนั่งด้วยใจที่ผ่อนคลาย หายใจเข้าลึกๆและหายใจออกช้าๆ แล้วผมก็ได้ค้นพบจุดสิ้นสุดของลมหายใจ มันรู้สึกเหมือนจุดกลมๆอยู่ภายในตัว เหนือสะดือประมาณสองนิ้วมือ ผมก็นึกถึงดวงแก้วใสๆไว้ที่ตรงนั้น ทันใดนั้นเอง มันเหมือนกับมีแรงดึงดูดเข้าไปข้างในช่วงสั้นๆ แล้วก็มีแสงสว่างสีเหลืองกระจายออกมาอย่างรวดเร็วจากตรงกลางของดวงแก้วนั้น

พระพุทธศาสนาไร้พรมแดน ตอนที่ 2

สักพัก ผมก็เห็นองค์พระผุดขึ้นมา แล้วก็ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะมีองค์พระผุดขึ้นมาในท้อง เพราะในหนังสือ 2 หน้านั้นไม่ได้บอกไว้ ผมตกใจครับ “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” จึงถอนออกจากสมาธิ แล้วก็นั่งใหม่อีกครั้ง มาอีกแล้วครับ องค์พระผุดๆๆๆขึ้นมาอีกแล้ว ผมเริ่มวิตกได้แต่อุทานในใจว่า...Bigger and Bigger

พระพุทธศาสนาไร้พรมแดน

หลวงพ่อเป็นต้นแบบของผม เป็นเหมือนดาราในดวงใจ เป็น Idol คือ บุคคลในอุดมคติ Role model เป็นบุคคลที่น่าทึ่งมาก ผมรักหลวงพ่อ อยากอยู่ใกล้ๆหลวงพ่อ หลวงพ่อเป็นฮีโร่ของผมครับ (You are my HERO.)

โรคร้าย หายได้ ด้วยบุญ

สักครู่ ก็ได้ยินเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อเทศน์ว่า “ใครที่เจ็บไข้ได้ป่วยหนัก ให้นึกขยายองค์พระให้ขับไล่โรคร้ายไข้เจ็บออกไปทุกอณูเนื้อทุกขุมขน จิตใจอย่าไปเกาะเกี่ยวอยู่กับลูกหลาน เดี๋ยวจะไปไม่ไกลเป็นจิ้งจกตุ๊กแกที่บ้าน”

อานุภาพแห่งบุญ

บางครั้งความเจ็บป่วยทำให้ลูกท้อ แต่เมื่อนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกก็คิดว่าคนที่ท้อแท้เบื่อหน่ายเป็นคนตายก่อนหมดอายุ พระเดชพระคุณหลวงพ่อป่วยยิ่งกว่าเรา ท่านยังไม่ย่อท้อ ยังคงอดทนนั่งเทศน์สอนนักเรียนอนุบาลฝันในฝันได้ทุกคืน เป็นเวลานานหลายๆชั่วโมง เพราะอยากให้ทุกคนได้รับความสุขแห่งธรรม ทำให้ลูกมีกำลังใจฮึดสู้ต่อโรคร้าย และทำหน้าที่ผู้นำบุญมาจนปัจจุบัน

มีความสุขในทุกที่ เมื่อมีองค์พระอยู่ภายใน

สักพักหนึ่ง องค์พระท่านก็ค่อยๆ ใสขึ้นๆ ลูกรู้สึกมีความสุขมาก ขณะที่กำลังมีความสุขเพลินๆ จู่ๆ ลูกก็ถูกดูดอย่างแรง เหมือนตัวลูกเข้าไปอยู่ในดวงแก้วใสๆ ในกลางองค์พระอีกทีหนึ่ง พลูกรู้สึกเย็นกายเย็นใจ มีความสุขมาก แม้จะเลิกนั่งแล้วก็ตาม ความรู้สึกยังคงเป็นเหมือนเดิม คือ ใจยังอยู่ในดวงแก้วใสๆนั้นตลอดเวลา

ค้นพบสิ่งที่หามานาน ที่กลางกาย

คำสอนของหลวงพ่อเป็นคำสอนที่นำสมัย โดยเฉพาะเรื่องความเป็นระเบียบเรียบร้อย และเรื่องการแสดงความเคารพต่อพระภิกษุสงฆ์ ดิฉันพบว่า นี่คือสิ่งที่สำคัญ เพราะหากเรายังรักษาวัฒนธรรมชาวพุทธนี้ไว้ได้ ลูกหลานของเราก็จะสามารถสืบสานวัฒนธรรมอันดีงามนี้ต่อไป

สุขอะไร ก็ไม่เท่า เฝ้าดูใจเราเอง

หลังจากนั้นลูกก็จะมีประสบการณ์เห็นตัวเองเหมือนเห็นภาพ 3 มิติ เห็นตัวเองใสมากดูนุ่มนวล ใส่ชุดเดียวกับที่กำลังใส่อยู่ รู้สึกตัวหาย เบาสบายเหมือนปุยนุ่นจะลอยได้ ปัจจุบันนี้ บางวันจะนิ่งจนรู้สึกเหมือนแยกใจกับกายออกจากกันได้ ลูกนั่งสมาธิมีความสุขทุกวันเลยค่ะ สุขอะไร ก็ไม่เท่า เฝ้าดูใจเราเอง

เด็กวิศวะ ขาลุย ผู้กลับมาตายรัง

เมื่อลูกละความขุ่นมัวได้อย่างสิ้นเชิง สักพักดวงธรรมก็เปล่งประกายสว่างเจิดจ้าขึ้นมา สว่างมากขึ้นๆเรื่อยๆและขยายใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆจนถึงขนาดคลุมตัวลูกไว้ได้ ลูกจรดใจลงไปในกลางความสว่างที่สุดซึ่งอยู่บริเวณกลางท้องของลูก สักครู่ลูกก็รู้สึกว่า เห็นเป็นองค์พระ

โครงการอบรมมัชฌิมธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ 1

เด็กๆทุกคนมีผลการปฏิบัติธรรมที่น่าชื่นใจ เพราะความใสบริสุทธิ์ของพวกเธอ ทำให้การฝึกสมาธิเป็นเรื่องง่าย เด็กทุกคนเข้าถึงความสงบสุข และความสบาย มีเด็ก 2คน เห็นดวงแก้ว และองค์พระชัดเจน

ครอบครัวอบอุ่นได้ด้วยธรรม

ลูกสาวของผมซึ่งปัจจุบันอายุ 7 ขวบ เธอได้ตามคุณแม่ไปวัดตั้งแต่เล็ก แม้จะมีความสนุกสนาน และซุกซนตามประสาเด็ก แต่เธอก็รักและมีความกตัญญูต่อคุณพ่อคุณแม่เป็นอย่างมาก ตอนนี้ทั้งภรรยาและลูกสาวต่างก็เข้ามากราบเท้าของผมก่อนเข้านอน ภาพนี้ทำให้ผมซึ้งถึงขั้วหัวใจ และเกิดพลังใจที่จะทำให้ครอบครัวอบอุ่นเป็นนิรันดร์

แม่พิมพ์ของชาติ ผู้พบค้นความสุขภายใน

กระผมนึกให้น้ำค้างมาหยดอยู่ที่กลางกายของกระผม แล้วพยายามประคองไว้ที่จุดกึ่งกลางกาย พอใจเริ่มนิ่ง กระผมก็จะเห็นภาพขององค์พระที่มองจากด้านบนลงสู่ด้านล่าง ดิ่งลงไปที่กลางท้อง พอมองไปเรื่อยๆก็จะมีจุดเล็กๆอยู่จุดหนึ่ง ที่กลางภาพองค์พระนั้น จะวูบเข้า วูบออก อยู่ที่กลางกระหม่อมของเศียรองค์พระ

หมดชีวิต คือหมดเวลา ชีวิตมีค่า เมื่อมีเวลาสร้างบารมี

จากนั้น เมื่อลูกๆนำความรัก และห่วงจากดวงใจของหลวงพ่อ ที่เป็นที่หนึ่งในใจของอาม่า มาบอกให้ฟัง อาม่าจึงทิ้งอายุ 86 ปี ที่เคยคิดว่าเป็นอุปสรรคไว้เบื้องหลัง แล้วมาวัดทุกอาทิตย์ นั่งสมาธิทุกวันมิได้ขาด เมื่อเริ่มทำ ก็ทำได้ เมื่อเริ่มนั่ง ก็นั่งดี เมื่อเริ่มเข้าที่ อะไรๆมันก็ง่าย

สมาธิ เป็นสิ่งที่ทำได้ ถ้าได้ทำ

ที่ผ่านมาลูกนั่งสมาธิอย่างไม่มีเป้าหมาย ลูกคิดว่า นั่งสมาธิขอแค่ความสงบ ความสบายก็พอ คือ ขอแค่ให้ได้นั่ง นั่งคือนั่ง ส่วนจะนิ่งรึเปล่า ลูกดูเบาไม่เคยที่จะสังเกตวิธีการที่ทำใจให้นิ่ง และจะนึกเสมอว่า ถ้าจะนั่งเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย นั่นเป็นเรื่องยากสำหรับเรา ลูกคงไม่มีบุญขนาดนั้น ลูกจึงได้พบกับความปวด และความเมื่อยเป็นรางวัล