我不能缺乏你的笑容

我是哦独塔尼府的女生，在六个兄弟姐妹中。我排行老三，现在已经三十岁了。我小时的生活，好像旱季的稻秧一样，家境贫困。从我四、五岁，父亲因心力衰竭而往生，享年四十一岁。往生之前，好像在睡觉而突然断气，让母亲要独自负担起养家的工作，为了赚钱养活孩子，要受雇洗衣、烫衣服、作家事，可收入还是不足以养活全家。

亲爱的外婆

我有五个兄弟姐妹，我是老大，父亲是从中国，来经营买卖生意。他很努力让家庭有稳定的生活，可他不太爱说话。所以教导孩子的任务，就落在母亲的身上。每晚睡前母亲会教孩子们诵经礼佛。当母亲四十七岁，当时她月经已没有了，可是还有血渗出来，她就去看医生，检查后就发现她患了第三期的子宫癌，且癌细胞蔓延到脑部，使她变成行动缓慢，反应迟钝的人。

史丹佛

ปัจจุบัน ลูกได้รับทุนเล่าเรียนหลวง (ทุนคิง) (King’s Scholarship) มาศึกษาต่อที่สหรัฐอเมริกา กำลังศึกษาในชั้นปีที่ 2 ของมหาวิทยาลัยแสตนฟอร์ด รัฐแคลิฟอร์เนีย เมื่อภาคการศึกษาที่ผ่านมา ได้ลงเรียนวิชาพุทธประวัติ ซึ่งศึกษาพระประวัติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยวิธีแบบตะวันตก คือ อ่านและวิเคราะห์เรื่องราวทางประวัติศาสตร์จากพระไตรปิฎก

安全第一

我有五个兄弟姐妹，我是老二。父母亲开了一家熨洗店。我们是善心的家庭，外公、外婆、父亲、母亲以及孩子们都爱修功德。我还记得母亲喜欢到北揽寺修功德，去的时候，她不会忘记带我和外公一起去。当时祖师还活着，自祖师往生后。从佛历2506年，母亲就跟随詹老奶奶来到佛法实践之家修波罗蜜，有机会在北揽寺护持法胜师父和施命师父出家的功德。

女生的尊严

ตัวลูกเอง ตลอด ๒๐ กว่าปีที่ได้มาสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อและหมู่คณะ ลูกมีความสุขมาก แต่เมื่อ ๖-๗ เดือนก่อนจนถึงปัจจุบัน ความสุขนั้นหายไปส่วนหนึ่งทีเดียว เพราะลูกป่วยเป็นโรคภูมิแพ้กำเริบอย่างมาก ผิวหนังเป็นผื่นแดงไปทั่วตัวรวมทั้งใบหน้า มีอาการคันที่ผิวหนัง ตลอดทั้งศีรษะและตามตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลากลางคืน จะมีอาการคันมากๆ

站着活…躺着死…很奇怪

刊咖能长老，在他当白衣行者时，他站着直到白蚁造的窝，高至他的膝盖。那是他在修一种隐士的修行方法，但不像村民们所传说的，就是他站着直到白蚁造窝高至他的膝盖。

意见分歧

我父亲在中国出生是个农夫，十八岁就逃到泰国来。当时爷爷和奶奶，还是留在中国直到往生。爷爷五十一岁因长了毒疮而往生，奶奶七十六岁因被车撞到而往生。父亲帮叔公卖咖啡，后来改行受雇缝衣服。然后就有人介绍父亲和母亲结婚，根据中国人的风俗，是想要有许多男孩。

我总是愛你

เธอเริ่มคบเพื่อนทางอินเตอร์เนตที่พาเธอไปร่วมเล่น เกมส์แปลกๆ คือเธอและเพื่อนถูกคนกลุ่มหนึ่งบังคับให้ทำกิจกรรมต่างๆโดยไม่ให้ติดต่อกับ ทางบ้าน นอกจากจะโทรไปขอเงิน ขอไม่ได้ก็จะยืมเงินจากเพื่อนๆของเธอ เธอบอกว่าเอาไปช่วยเพื่อนที่ถูกจับเป็นตัวประกันในเกมส์ ลูกต้องตามใช้หนี้ให้เธอรวมเป็นเงินหลักแสนบาท

ธุรกิจขายอ้อม , อัฐิแก้ว

แม่ของลูกทำธุรกิจหลายอย่างทั้งขายตรงและขายอ้อม ธุรกิจขายตรงๆก็คือเปิดหน้าร้านขายของใช้ เช่น ผงซักฟอก,สบู่,ยาสีฟัน เป็นต้น ส่วนธุรกิจขายอ้อมๆนั่นจะทำเฉพาะวันที่1 และ16 ของทุกเดือน ธุรกิจขายอ้อมนี่คือ ขายหวยใต้ดินค่ะ

เด็กไทยยุคไฮเทค

บ่อยครั้งลูกนึกยอมแพ้และไม่ เข้าใจว่าทำไมยิ่งสร้างบุญ ชีวิตยิ่งตกต่ำจนไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกมืดมนไปหมดเหมือนกับท้องฟ้าที่ดำสนิท แม้ลูกท้อแท้อย่างถึงที่สุดแต่ก็ยังไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม และเลือกที่จะสู้ตาย เปลี่ยนความท้อแท้เป็นความท้าทาย สุดท้ายลูกก็พบว่าวิธีแก้ไขความท้อแท้ที่ดีที่สุด คือ เลิกคิดถึงมัน และปลุกกำลังใจให้ลุกโชติช่วงขึ้นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้าทำบุญต่อไป ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันบุญจะต้องส่งผลอย่างแน่นอน