男に生まれたからには一度は…

เรื่องราวในอดีตของนักรบแห่งกองทัพธรรม...จากชีวิตที่ผิดพลาด คบคนพาล, ดื่มเหล้า จนทำให้แม่ผู้ให้กำเนิดต้องอดหลับอดนอนเพราะความเป็นห่วงลูกชาย ในเวลาที่เมาแล้วไม่กลับบ้าน หลายครั้งที่ทำให้แม่ต้องร้องไห้...เคยมีชีวิตเฉียดตายหลายครั้ง แต่ก็รอดมาได้ ต่อมา เมื่อได้บวชในพระพุทธศาสนา ในที่สุดได้ตัดสินใจ ครองผ้ากาสาวพัสตร์ จนถึงปัจจุบัน...และกับคำถาม ในระหว่างบวชท่านเคยป่วยเป็นมะเร็งในช่องท้อง แต่ต่อมาก็หายเป็นปกติ...วิบากกรรมใดทำให้ท่านเป็นโรคนี้ หายได้เพราะเหตุใด จะกลับมาเป็นอีกหรือไม่...ที่นี่...มีคำตอบ

哦…债主

น้องสาวคนนี้เค้าเป็นคนแปลกมาก เราอยู่บ้านเดียวกัน แต่เธอจะคุยกับแม่และตัวลูกนับคำได้ ไม่เกินสิบคำต่อวัน ไม่ เคยซื้อข้าวให้แม่ ไม่เคยเรียกแม่ทานข้าว เธอจะซื้อเฉพาะของเธอคนเดียว วันเกิดแม่ไม่เคยมีแม้ของขวัญ และแม้แต่คำว่าขอบคุณ ที่จะมีให้แม่สักคำก็ไม่มี

你的方法比较慢，我的比较快

ท่านได้เคยพบกับหลวงปู่วัดปากน้ำ ซึ่งหลวงปู่ท่านได้พูดว่า “ของท่านนะมันช้า เอาของเราดีกว่า” แล้วท่าน (หลวงปู่วัดปากน้ำ) ก็สอนภาวนาให้หลวงลุง

あなたの心次第

"息子が亡くなった瞬間に私の心はすっからかんになってしましました。どうしてこんなにも愛する息子と離れ離れにならなくてはならないのか分かりませんでした。考えれば考えるほどお腹を痛めて生んだ時の事を思い出してしまいました"้ これは白血病で亡くなった子を持つ一部の母親の記事です。

私の夫...解らない

เขาตอบว่า ลูกเป็นคนดีไม่มีข้อบกพร่องอะไรเลย และเขาก็ยังคงรักลูกเหมือนเดิม แต่เขาไม่สามารถตอบได้ว่า ทำไมถึงต้องไปรักหญิงอื่นอีก คำพูดของเขาบาดใจลูกมาก เพราะลูกรักเขาหมดทั้งใจ แต่เขาสิ ทั้งที่บอกว่ารักลูก หัวใจทั้ง 4 ห้องก็มอบให้ลูกแล้ว แต่กลับไปมีหัวใจห้องที่ 5 เพื่อมอบให้เธอคนนั้นได้อีก นี่ถ้าใครยังไม่รู้ว่าความแต่งงานแล้วเป็นทุกข์อย่างไรลองฟังทางนี้

三轮车夫

在七十年前的中国，我在农夫的家庭中出生，当我差不十岁多时就爆发了战争。父亲被征入伍，母亲就带我和三个妹妹乘船到了泰国。我们逃亡到泰国，后来父亲也跟着我们一起逃到泰国来。父亲受雇当三轮车夫，母亲受雇在家纺纱和织布。直到每个孩子长大而有自己的工作，父母亲就退休了。当母亲年纪大时，就患了糖尿病，然后她跌倒，臀部的骨头破裂要入医院开刀而治疗约两个月就往生，享年七十四岁。

爱跳舞的小妹

我在佛历2523年，有了初恋。因为首次来法身寺，就爱上了寺院，就告诉自己说：非来寺院不可了。我喜欢寺院的整洁与每个人的笑容，听法了也很法喜。直到佛历2525年，我自愿来当义工司仪，也喜欢参与会计与厨房的工作，且有机会参与每一种功德。我感恩师父让弟子们能有修功德或累积粮食的好机会。我的个案如下：

想要说爱你

我的弟弟，小时候很用功，可是长大后却让母亲很伤心。因为他很风流，跟好多女孩来往，他拿父母亲的钱去追女生。虽然他知道双亲的收入只以替人缝衣服而获得，让父母亲的快乐每逐天减少。父母亲的恩德他也知道，可是他的行为却让人认为那些女生比父母亲更重要。所以父母亲就推测而确信，弟弟一定中邪了，他们就带弟弟去解除巫术，巫术师用了好几个熟鸡蛋，念咒而用鸡蛋擦弟弟身体，从头到脚。然后就把熟鸡蛋打破放在瓷器里，父亲很愕然。

我爱你

อยู่ๆ สามีก็ได้เอ่ยกับลูกว่า สภาพร่างกายเขาไม่ไหว..แย่มากแล้ว อย่ายื้อชีวิตของเขาไว้อีกเลย ก่อนเขาตาย เขาอยากทำบุญใหญ่สักครั้งหนึ่งในชีวิต จึงได้ขอเงินทำบุญกับลูก เพื่อเป็นประธานรองกฐินปี 2549 หลังจากที่สามีเสียชีวิตไปแล้ว 5 เดือน เมื่อขายได้ลูกจึงตัดใจทำบุญ (น่าจะได้ทำตอนที่มีชีวิตอยู่เพราะว่าผลของบุญนั้นต่างกัน)

人人都叫我医生

我母亲本过着快乐的单身的生活，直到她三十八岁那年，因亲朋戚友们都替她担心，且很关心她，怕她老了会没有人照顾，于是就撮合一位太太刚往生，且身边还带着六个孩子的男生，与她结婚。虽然母亲对父亲没什么感情，但为了减少过分的关心就决定跟他结婚了。结果，母亲婚后的生活却如堕落地狱一般，她便成一个很可怜的女生。