小火焰

我父亲，虽然只念到小学四年级而已，但有关算术方面却都很熟练。他可以计算且想出很多号码，让他经常中了乐透。他有很多方法，例如：看以前的号码，然后用统计学来计算等等，这让喜欢玩乐透的人都来找我父亲。

想要说爱你

我的弟弟，小时候很用功，可是长大后却让母亲很伤心。因为他很风流，跟好多女孩来往，他拿父母亲的钱去追女生。虽然他知道双亲的收入只以替人缝衣服而获得，让父母亲的快乐每逐天减少。父母亲的恩德他也知道，可是他的行为却让人认为那些女生比父母亲更重要。所以父母亲就推测而确信，弟弟一定中邪了，他们就带弟弟去解除巫术，巫术师用了好几个熟鸡蛋，念咒而用鸡蛋擦弟弟身体，从头到脚。然后就把熟鸡蛋打破放在瓷器里，父亲很愕然。

รักต้องสู้...เพราะเรายังมีศูนย์กลางกายอยู่

เขาโมโหมากจนหยิบปืนมาจ่อที่ลำคอด้านซ้ายและพูดว่า..มึงอยากตายใช่มั้ย..ลูกนึกว่าเป็นการล้อเล่นซึ่งปกติเขาชอบเล่นปืนอยู่แล้ว และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น.....เขายิงลูกจริงๆ ลูกรู้สึกเหมือนตัวลูกกำลังลอยเคว้งคว้าง รอบตัวมืดไปหมดจนไม่สามารถขยับตัวได้ ไม่รู้สึกเจ็บ

ของดีแบบไทยๆ , ใครๆก็ไม่แน่ใจผม

คนที่เชื่อว่าคุณพ่อเป็นลูก ตัวจริง มีเพียงคุณพ่อของพ่อเพียงคนเดียว ส่วนคุณแม่ของพ่อ และน้องๆทั้งหมด รู้สึกไม่ยอมรับในตัวท่าน และรู้สึกคลางแคลงใจตลอดมา จึงทำให้พ่ออยู่กับครอบครัวด้วยความรู้สึกอึดอัด กดดัน และไม่มีความสุขเลย

动手

ฝ่ายแม่สามียังไม่สะใจบอกให้สามีมาตบตีลูกซ้ำอีก บอกว่า “เอามันเลย ตบให้ตายเลย” เอากันอย่างนี้เลยเหรอ ได้คราวนี้ลูกได้สติจึงคว้ารองเท้าส้นสูงของลูก ตีกลับไปที่หน้าสามี อย่างไม่ยั้งจนดั้งหัก แล้วก็หันไปจะเล่นงานแม่สามี ลูกชี้หน้าแล้วบอกว่า “คราวนี้...ตัวแกแล้วล่ะ”

孤單多大， 孤單如牛大

หลังจากน้องชายคนที่สองเสียชีวิตอย่างกะทันหันด้วย อุบัติเหตุแล้ว เขาคิดถึงน้องมาก เขาก็ได้แต่เหงา เขาเหงาซะมากมาย เขาอยากรู้จังเลยว่า ความเหงานี่ตัวใหญ่โตเท่าตัวอะไร? จึงหันไปพึ่งกัญชา-ยาบ้าอย่างหนักจนเกิดอาการประสาทหลอน จนต้องเข้าสถานบำบัด ปัจจุบันเลิกได้แล้วแต่กลายเป็นคนซึมเศร้า และเชื่องช้า

不知道是谁骗谁

การเพิ่มรักให้สะพรั่งด้วยการเปลี่ยนแฟนเหมือนเปลี่ยนเสื้อ คงไม่มีใครชอบคำๆนี้สักเท่าไหร่ แต่ไม่ทราบเป็นเพราะเหตุใด คำๆนี้จึงกลายไปเป็นหนึ่งในฉายาของผมอย่างเต็มๆ ทำให้ครอบครัวต้องสับสนวุ่นวาย สุดท้ายผมก็ตัดสินใจปิดฉากปัญหาทั้งปวง ด้วยการ....

卖菜的老师

若要讲出“爱”这个字，谁都可以随口讲出来。但是能让两人互相信任与彼此相爱，愿意同舟共济，且能把苦化成真爱至今，应该不会有谁比我们胜任了。但我刚才所叙述的爱，若没有师父给予人类的博爱，所维护，让我们夫妻俩在生命中，有了方向。所以我就想请师父慈悲，为我梦中梦如下：

二十五岁

ทำไมคนโบราณมักจะพูดว่า วัยเบญจเพส ให้คอยระวังตัว ให้คอยทำบุญเผื่อไว้ บางคนอาจจะตาย หรือป่วยหนักแรงๆในอายุตอนนี้ หรือบางคนก็ได้ดิบได้ดีไปเลยค่ะ แล้วจริงๆเป็นอย่างไรค่ะ และต้องทำอย่างไรให้ถูกหลักวิชชาเมื่อถึงวัยเบญจเพสคะ

ยิ้มระดับโลก

คุณแม่ของผม เกิดมาในฐานะที่ร่ำรวย เกิดที่กรุงเทพฯแถวโบ้เบ้ คนแถวนั้นมักจะเล่าเรื่องคุณแม่ตอนสาวๆให้ผมฟังว่า คุณแม่เหมือนนางฟ้า มีความสง่างามภูมิฐานมาก รอยยิ้มของคุณแม่นั้นงดงามมากๆ แต่หลังจากแต่งงานกลับไม่ได้ใช้สมบัติเหล่านั้น เพราะไม่มีความปีติยินดีในบุญ เรื่องมีอยู่ว่า