ยิ้มระดับโลก

คุณแม่ของผม เกิดมาในฐานะที่ร่ำรวย เกิดที่กรุงเทพฯแถวโบ้เบ้ คนแถวนั้นมักจะเล่าเรื่องคุณแม่ตอนสาวๆให้ผมฟังว่า คุณแม่เหมือนนางฟ้า มีความสง่างามภูมิฐานมาก รอยยิ้มของคุณแม่นั้นงดงามมากๆ แต่หลังจากแต่งงานกลับไม่ได้ใช้สมบัติเหล่านั้น เพราะไม่มีความปีติยินดีในบุญ เรื่องมีอยู่ว่า

梦中的男生

เมื่อขับรถออกมา ได้เพียง 5 นาที รถที่ขับมาก็เสียหลักปีนฟุตบาท และพลิกคว่ำ หลังคารถครูดไปกับท้องถนน กระจกหน้ารถและรอบรถแตก กระโปรงรถบี้เข้ามาถึงตัวรถที่เรานั่งอยู่ ลูกกับพี่สาวคนโตก็ยังติดอยู่ในรถมองเห็นแต่เท้าคนเพราะรถเราหงายท้องอยู่กลางถนน ผู้คนที่มามุงดู ก็ถามกันใหญ่ว่า มีพระอะไรอยู่ในรถ เราก็บอกว่า ก็รูปหล่อหลวงปู่สด วัดปากน้ำภาษีเจริญ

若開刀你要死，若想要好去吃藥...

ขณะนั่งรถทัวร์กลับบ้าน ลูกหลับแล้วฝันไป เห็นหลวงปู่วัดปากน้ำท่านมาบอกว่า “ถ้าผ่าตัดเอ็งก็ตาย มันเป็นโรคกรรม ให้เอ็งกลับไปกินยาหม้อที่วัดของหลวงพ่อเอ็ง (หลวงพ่อ หมายถึง พระอีกองค์หนึ่งที่วัดแถวบ้าน) ให้กินยา 3 หม้อนะ แล้วเอ็งมาถือศีล ปล่อยโค กระบือด้วย”

如果我富裕

วันหนึ่งเมื่อเลิกงานแล้ว ลูกก็จะเดินทางกลับหอพัก ได้ข้ามถนนไปจนถึงเกาะกลางถนน ตอนนั้นลูกไม่ได้มองซ้ายเลย ว่ามีรถหรือไม่ ลูกได้ก้าวขาออกไปแล้วหนึ่งข้าง แต่เหมือนมีคนผลักขึ้นมาที่เกาะกลางถนน และ.....ในเสี้ยววินาทีนั้นค่ะ มีรถเก๋งวิ่งผ่านหน้าลูกไปอย่างรวดเร็ว โอ้อัศจรรย์ใจมากค่ะ เหมือนมีคนมาช่วยชีวิตไว้

差一点

คืนที่ 3 หลังจากพระสวดจบแล้ว ญาติๆ เถียงกันเรื่องมรดก อยู่ๆ ก็มีเสียงหลังคาตูมดังมาก ทุกคนวิ่งออกมาดู ก็ไม่เห็นมีอะไร เป็นเพราะฝีมือพ่อหรือเปล่า? ถ้าใช่พ่อกำลังจะบอกอะไร และพ่อทำเสียงดังด้วยวิธีใดคะ

我不能缺乏你的笑容

我是哦独塔尼府的女生，在六个兄弟姐妹中。我排行老三，现在已经三十岁了。我小时的生活，好像旱季的稻秧一样，家境贫困。从我四、五岁，父亲因心力衰竭而往生，享年四十一岁。往生之前，好像在睡觉而突然断气，让母亲要独自负担起养家的工作，为了赚钱养活孩子，要受雇洗衣、烫衣服、作家事，可收入还是不足以养活全家。