ม่วยหายช้ำ

เธอเกิดมาก็ถูกพ่อ-แม่ทอดทิ้งให้อยู่ในความดูแลของอาผู้หญิง เธอเป็นคนตัวเล็ก มีผิวไม่สวย พออายุประมาณ 13ปี ก็มีคนทักว่า โตขึ้นจะมีแต่คนเกลียด เธอเองก็สังเกตว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ...เธอเคยมีความสัมพันธ์กับชาวอังกฤษ จนมีลูกด้วยกัน แต่ด้วยเหตุที่เขาหลอกเธอ เธอจึงตัดสินใจหนีเขามา...เมื่อลูกของเธออายุได้ 7เดือน อาผู้หญิงได้ขอให้เธอกลับไปอยู่ด้วย แต่ครั้งนี้อาผู้หญิงไม่ได้ใจดีเหมือนแต่ก่อน และยังขัดขวางเธอในการมาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีกด้วย

ชายในฝัน

หญิงคนหนึ่ง ก่อนแต่งงานโดยความเห็นชอบของผู้ใหญ่ เธอฝันว่า ได้แต่งงานกับชายคนหนึ่ง ปรากฏว่า ชายคนนั้นก็คือชายคนที่เธอต้องแต่งงานด้วยนั่นเอง ทั้งๆที่ทั้งสองคนไม่เคยพบกันมาก่อน...เธอมีโอกาสได้ถวายปัจจัยเพื่อทำบุญกฐินกับคุณยายอาจารย์ มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง...บั้นปลายของชีวิต เธอล้มป่วย สมองซีกซ้ายถูกทำลาย แต่ก็ได้ลูกสาว 3คนดูแลเธออย่างดี และเตรียมความพร้อมในการละโลกให้เธอ เพื่อให้เธอระลึกถึงบุญตลอดเวลา

มองโกล มองไกล ตอนที่ 2

ลูกได้มีโอกาสได้สวมวิญญาณลูกหลานมองโกล โดยได้ไปสัมผัสวิถีชีวิตในกระโจมชาวมองโกลโดยแท้ หลังจากที่จดๆจ้องๆมองอยู่นอกกระโจมมานาน ลูกก็มีโอกาสได้เข้ากระโจมแล้วค่ะ กระโจมมองโกเลีย รูปร่างเป็นทรงกลมมีหลังคา ที่ใช้ไม้เป็นโครง ปูผนังและหลังคาด้วยหนังแกะ การประกอบกระโจมสามารถทำได้ใน 1 ชั่วโมง และใช้เวลารื้อเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น

โหยหวนวันพระ

ชายคนหนึ่ง อยู่ในสังคมเกษตรกรรม นอกจากจะทำการเกษตรแล้ว เขายังเพาะเลี้ยงลูกวัวไว้ส่งขายด้วย...ในวัยชรา เขามีอาการเส้นเลือดในสมองตีบ และเป็นอัมพาตทั้งตัว ต้องนอนอยู่กับที่ แต่ที่น่าแปลกคือ แม้ร่างกายเป็นอัมพาต แต่เขาจะเปล่งเสียงร้องอย่างโหยหวนก้องกังวาน เหมือนเสียงของวัวที่ร้องด้วยความทุกข์ทรมาน ในทุกๆสองนาที และเสียงจะดังและถี่มากเป็นพิเศษในวันพระ...เขาเป็นอะไรกันแน่...ที่นี่...มีคำตอบ

ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 13

นรชนผู้มีปัญญา แม้ประสบทุกข์แล้ว ก็ไม่พึงตัดความหวังที่จะเข้าถึงความสุข จริงอยู่ คนเป็นอันมาก เมื่อประสบทุกข์ ก็ทำสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ เมื่อได้รับความสุข จึงค่อยทำสิ่งที่มีประโยชน์ คนเหล่านั้นไม่ตระหนักถึงประโยชน์ จึงเข้าถึงความตาย

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 21

ประโยชน์อะไรกับการมีบุตรและธิดาซึ่งวันหนึ่งก็ต้องพลัดพรากจากกันในที่สุด อาตมภาพพ้นแล้วจากพันธะซึ่งเป็นภาระผูกพัน ย่อมทราบดีว่า เรามีความแก่ชราเป็นธรรมดา และมีความตายรอคอยอยู่เบื้องหน้า

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 20

ครั้นลูกได้ครองราชย์ พรั่งพร้อมด้วยโอรสธิดาแล้วจึงค่อยออกบรรพชาในภายหลังเถิดนะลูก บัดนี้ลูกยังอยู่ในช่วงปฐมวัย จะมาบวชอยู่ในป่าแต่ผู้เดียวจะมีประโยชน์อะไรเล่า ( พระเตมียโพธิสัตว์จะตรัสตอบเช่นไร...)

เหลือเชื่อแต่ก็เป็นความจริง (ภาค 2 )

พระผู้เฒ่าที่ลูกพบ ท่านคือหลวงปู่พูสี และมีอายุ 400 ปี ดังที่หลวงปู่พินโพธิ์ บอกใช่หรือไม่คะ , ท่านไม่รับภัตตาหารที่ลูกถวาย แต่เอาไม้เท้าแตะๆ แล้วพูดว่า “ได้แล้ว ได้แล้ว” นั้นคืออะไรคะ , แล้วบุญที่เกิดจากการถวายภัตตาหาร ของลูกมื้อนั้นสำเร็จประโยชน์หรือไม่คะ , ท่านไม่ฉันภัตตาหารของลูก ท่านมีชีวิตอยู่ได้ด้วยการฉันสิ่งใดคะ

บ้านนี้เจ้าที่แรง

ครั้งหนึ่งลูกสระผมอยู่ในบ้านคนเดียว พอสระผมเสร็จเด็กสาวข้างบ้านก็เดินเข้ามาหาถามลูกว่า “ อา ให้ใครมาสระผมให้หรือ” ลูกก็เลยตอบว่า “เปล่า สระเอง” เด็กสาวคนนั้นก็เลยพูดว่า “ หนูเห็นมีผู้หญิงใส่ชุดขาว มายืนสระผมให้อาอยู่” ซึ่งความจริงแล้ว ลูกอยู่คนเดียวจริงๆเจ้าค่ะ

คุณยายจ๋า นักเรียนอนุบาลฯที่อายุมากที่สุด

คุณแม่ของเธอมีอายุยืนถึง 104ปี และด้วยอานิสงส์ของการไม่พูดโกหก และเคยทำบุญด้วยยารักษาโรคมาในอดีต ทำให้ท่านมีความจำดีมาก แม้จะมีอายุมากแล้วก็ตาม …และเรื่องของการอนุโมทนาบาป จะส่งผลอย่างไร ต่อผู้กระทำหรือไม่ …