ความต้องการของคน 6 ประเภท

ธรรมดากษัตริย์ทั้งหลาย ย่อมประสงค์โภคทรัพย์ นิยมปัญญา มั่งใจในกำลังทหาร ต้องการในการได้แผ่นดิน มีความเป็นที่สุด

ออกแบบชีวิตด้วยตนเอง (๒)

ดูก่อนน้องนางผู้เจริญ ในท่ามกลางหญิงเหล่านี้ ไม่มีหญิงแม้แต่คนเดียวที่โดดเด่นเสมอเหมือนกับเธอ เธอสง่างามราวกับนางอัปสร ผู้งดงามท่ามกลางหมู่เทพนารี เป็นสตรีผู้มีบุญลักษณะ เธอทำบุญอะไรไว้ จึงได้สิริสมบัตินี้มาครอบครอง

อานิสงส์การอุปัฏฐาก

ผู้ใดมีศรัทธาตั้งมั่น มีความรักตน มีศรัทธาไม่หวั่นไหว มีความเลื่อมใสยิ่ง ย่อมบำรุงพระตถาคตหรือพระสาวก การบำรุงนี้ ย่อมเยี่ยมกว่าการบำรุงทั้งหลาย ย่อมเป็นไปเพื่อความบริสุทธิ์แห่งสัตว์ทั้งปวง เพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน

สร้างมหาวิหาร มหาทานข้ามชาติ

การให้ทาน เป็นเครื่องฝึกจิตที่ยังไม่ได้ฝึก การไม่ให้ทาน เป็นเครื่องประทุญร้ายจิตที่ฝึกแล้ว (ปฐมทานสูตร)

งานบุญวัดพระธรรมกายมินเนโซต้า

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาลูกพระธัมมฯวัดพระธรรมกายมินเนโซต้าได้ร่วมกันประกอบงานบุญ ซึ่งในสัปดาห์นี้มีถึง 2 งานบุญคือ บุญอุทิศส่วนกุศลให้กับบรรพบุรุษผู้ล่วงลับไปแล้ว และงานบุญลอยกระทง

"ควันธูป" ชักนำสู่มะเร็ง 1 ดอกร้ายเท่าบุหรี่ 1 มวน

เก็บตกความปลื้มไม่รู้จบธุดงค์ธรรมชัย

ในช่วงที่ชยันโต มองดูรูปหล่อหลวงพ่อ ขณะชยันโตไปก็รู้สึกซึ้งใจ ทำท่าคล้ายๆ จะน้ำตาซึมออกมา ก็เรียกว่าดีใจมาก ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะได้เห็น จะได้มีโอกาสมาร่วมงานบุญสำคัญอย่างนี้

พระธรรมเทศนาหลวงปู่วัดปากน้ำ บทปัพพโตปมาคาถา 28 มีนาคม พ.ศ.2497

ใครๆไม่อาจสามารถจะเอาชนะความแก่ความตายนั้น ด้วยการสู้รบด้วยเวทมนต์ เวทมนต์คาถาใดๆ วิชาพราหมณ์ เวทมนต์กลคาถาใดๆ ไม่อาจสามารถจะสู้รบกับความแก่ความตายนั้นได้ หรือจะสู้รบด้วยทรัพย์ มีทรัพย์ จะเอาทรัพย์ไปไถ่ถอนตัว แก้ความแก่ความตาย เรื่องความแก่ความตายไม่มีทางสู้ ไม่มีทางแก้ทีเดียว จะแก้อย่างไรก็แก้ไม่ได้

วัดพระธรรมกาย จัดสอบธรรมสนามหลวง ชั้นโท-เอก

พระเดชพระคุณพระราชปริยัตยาภรณ์ เจ้าคณะจังหวัดปทุมธานี เมตตามาเยี่ยม พร้อมทั้งให้กำลังใจพระภิกษุ สามเณร ที่ร่วมสอบธรรมสนามหลวง ชั้นโทและเอก

มงคลที่ ๕ มีบุญวาสนามาก่อน - ชีวิตที่ลิขิตได้ด้วยบุญ

ปกติของคนตระหนี่จะไม่ชอบให้ ทาน เพราะเขากลัวความจน กลัวว่าทรัพย์ที่ให้ไปจะสูญเปล่า แต่ผู้รู้กลับบอกว่า ยิ่งให้จะยิ่งได้ เพราะการทำความดีใดๆ ที่จะไม่ส่งผลนั้น เป็นไม่มี หากเริ่มดำรงตนอยู่ในสถานะของผู้ให้ ใจของเราจะสูงขึ้น เป็นอิสระจากความตระหนี่ และจะขยายออกไปอย่างไม่มีประมาณ เมื่อถึงขีดถึงคราวที่บุญส่งผลจะได้รับเกินควรเกินคาดทีเดียว แม้ตัวเรายังรู้สึกอัศจรรย์ในตัวเอง