ปรโลกของพ่อค้าสุรา
พ่อเป็นคนอารมณ์ดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ กินเหล้า เจ้าชู้ แต่ก็เกลียดการพนัน มีอาชีพเกษตรกร ทำสวน ขายเหล้า ขายข้าว ขายยา
ปัญหาพ่อแม่-หมวดปัญหาครอบครัว
ปัญหาพ่อแม่ ประกอบด้วย พ่อบังคับให้แต่งงาน พ่อแม่ไม่ดูแล ไม่ยอมรับว่าเป็นลูก พ่อเจ้าชู้มีภรรยาหลายคน พ่อแม่เกลียด ทำโทษรุนแรง พ่อขี้เมา และต้องชดใช้หนี้สินให้พ่อ
คุณยายสยบพายุ
กลุ่มพายุดำทะมึนรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัวกำลังร่นถอยออกไปอย่างลนลานและกลืนหายไปกับความมืด ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “แปลกมาก..อยู่ ๆ พายุก็ม้วนตัวกลับอย่างกะทันหันเหมือนมีใครมาไล่”
เจ้าของรถรถบัสมาเป็นผู้นำรถ
พี่อ้วนบอกว่า “เป็นครั้งแรกเลยที่ได้มาวัด พอไปบอกแม่ แม่ก็อยากมาด้วย แต่ว่ารถมันเต็ม เขาจ้างเรามา ถ้าพาแม่มาด้วยมันก็จะดูน่าเกลียด” พี่อ้วนจึงไม่ได้พาแม่มา ส่วนแม่ก็พูดได้แต่คำว่า “เสียดาย” แต่พี่อ้วนก็คิดว่า “ไม่เป็นไรเดี๋ยวงานกฐินคราวหน้า เขาก็ต้องมาจ้างเราไปวัดอีก เอาไว้ค่อยพาแม่ไปก็ได้”
What will happen when I die?
What does your faith believe happens in the afterlife?
สุดเค็ม, เมื่อไม่สนก็เป็นลมเป็นแล้ง
อุทาหรณ์ของการจองเวร...ผู้หญิงคนหนึ่ง หลังจากแยกทางกับสามีคนแรก เธอก็ตัดสินใจไปทำงานที่ฮ่องกง และได้แต่งงานกับสามีคนใหม่ที่นั่น เธอกับลูกเลี้ยง ไม่ลงรอยกันเหมือนกับโกรธเกลียดกันมานาน ลูกเลี้ยงมักจะด่าทอเธอด้วยคำหยาบคายเป็นประจำ ตอนแรกเธอไม่เข้าใจความหมาย แต่พอเข้าใจ ก็เริ่มด่าตอบโต้ เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด...น้องชายของเธอ หลังจากต้องออกจากงาน ก็หารายได้ด้วยการออกเงินกู้ โดยให้ภรรยาเป็นคนทวงหนี้ ต่อมา เขาและภรรยาได้ถูกลูกหนี้ฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม...ทั้งสองเรื่องเกิดจากการจองเวรกันมาข้ามชาติ
ม่วยหายช้ำ
เธอเกิดมาก็ถูกพ่อ-แม่ทอดทิ้งให้อยู่ในความดูแลของอาผู้หญิง เธอเป็นคนตัวเล็ก มีผิวไม่สวย พออายุประมาณ 13ปี ก็มีคนทักว่า โตขึ้นจะมีแต่คนเกลียด เธอเองก็สังเกตว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ...เธอเคยมีความสัมพันธ์กับชาวอังกฤษ จนมีลูกด้วยกัน แต่ด้วยเหตุที่เขาหลอกเธอ เธอจึงตัดสินใจหนีเขามา...เมื่อลูกของเธออายุได้ 7เดือน อาผู้หญิงได้ขอให้เธอกลับไปอยู่ด้วย แต่ครั้งนี้อาผู้หญิงไม่ได้ใจดีเหมือนแต่ก่อน และยังขัดขวางเธอในการมาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีกด้วย
เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑๓ ( บริจาคพระนางมัทรี )
เราตถาคตเมื่อสละชาลีโอรส กัณหาชินาธิดา และ มัทรีเทวี ผู้เคารพต่อภัสดา มิได้คิดเสียดายเลย เพราะเหตุแห่งพระโพธิญาณเท่านั้น ลูกทั้งสองเป็นที่เกลียดชังของเราก็หามิได้ มัทรีเทวีไม่เป็นที่รักของเราก็หามิได้พระสัพพัญญุตญาณเป็นที่รักของเรายิ่งกว่า เพราะฉะนั้นเราจึงได้ให้บุตรธิดา และเทวีผู้เป็นที่รักเสีย