คิดก่อนทำก่อน

หญิงใจบุญ...ตั้งแต่เธอได้เจอกับหมู่คณะ ก็เกิดความศรัทธาเลื่อมใส ตั้งหน้าตั้งตาทำบุญทุกบุญกับหมู่คณะอย่างเต็มที่ ต่อมา วิบากกรรมแต่อดีตตามมาทัน เธอล้มป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย แต่เธอก็ยังคงสร้างบารมีกับหมู่คณะต่อไป ปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง ใจเกาะเกี่ยวอยู่กับบุญตลอด...น่าอัศจรรย์ เธอไม่เคยเจ็บปวดทรมานเพราะโรคร้ายนี้ เหมือนผู้ป่วยคนอื่นๆเลย บุญส่งผลอย่างไร เมื่อเธอละโลกแล้ว ที่นี่...มีคำตอบ

"ชาวบ้าน" ค้านเผาศพ!! หลวงพ่อผล เหตุร่างไม่เน่าขอเก็บไว้บูชา

เขาคือใคร

เรื่องราวชีวิตของหนึ่งในทีมงานก่อสร้าง หอฉันคุณยายอาจารย์ มหารัตนอุบาสิกา จันทร์ ขนนกยูง...คุณพ่อของเขาเป็นตำรวจ ชอบดื่มสุรา ปกติจะเป็นคนสุภาพ แต่เมาเมื่อใด บ้านจะกลายเป็นนรกบนดินเมื่อนั้น...ตัวเขาเอง เมื่อได้พบกับหมู่คณะ ได้บวชระยะสั้น ก็ละเลิกสิ่งไม่ดี ต่อมาได้ห่างเหินไปจากหมู่คณะระยะหนึ่ง แต่ในที่สุดก็ได้กลับมาอีก และมีโอกาสได้รับบุญในการก่อสร้างหอฉันคุณยายอาจารย์ และอาคาร 60ปี ยังความปีติให้แก่เขาไม่รู้ลืม ปลื้มไม่จบ

DMC มอบแต่สิ่งดีดี ถึงบ้านคุณ

สักพักก็เกิดเป็นดวงสว่างปรากฏขึ้นมากลางท้อง ดวงนั้น ใสและสว่างมาก เป็นดวงที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ และแสงนั้นก็ไม่แสบตา ผมมีความสุขมาก รู้สึกสงบ สบายและในขณะที่กำลังมองเพลินๆ อยู่ๆก็มีพลังบางอย่าง ดูดตัวผมลึกลงไปตรงกลาง วืด...วืด...ลงไปเลย ผมตกใจมาก จึงรีบลืมตาขึ้นมา

พระมหาผีบอก

นักรบแห่งกองทัพธรรม...เนื่องจาก ในช่วงที่จะมีการสอบ ป.ธ.3 ท่านมีภารกิจมากมาย จนไม่มีเวลาที่จะอ่านตำราเพื่อทำการสอบ ท่านจึงเก็งข้อสอบด้วยวิธีการที่ไม่เหมือนใคร แต่ปรากฏว่า ประสบผลสำเร็จเกินคาด ทำให้ท่านได้รับฉายาใหม่ในวงการว่า “พระมหาผีบอก”...คำถาม...ผู้ที่สอบผ่านแบบรู้ข้อสอบ เพราะทำบุญอะไรมา จึงสามารถรู้ข้อสอบด้วยวิธีการง่ายๆ วิธีการนี้จะทำให้มีวิบากกรรมที่ไม่รู้แจ้งในธรรมะหรือไม่

แม้จดหมายจะเป็นหมัน...แต่ฉันก็รักครู

จดหมายฉบับนั้น คุณพ่อของลูกเป็นผู้รับโดยท่านเก็บไว้ไม่ให้ลูกอ่าน และหลังจากนั้นคุณพ่อเปลี่ยนความตั้งใจไม่ให้ลูกมาเรียนที่กรุงเทพฯ ทั้งที่ลูกเตรียมตัวพร้อมแล้ว

อยู่ตรงนี้ ตรงนี้เอง

กลับไปมหาวิทยาลัยครั้งนี้จะไปเปิดชมรมพุทธแบบวัดพระธรรมกาย ส่วนชมรมพุทธแห่งองค์กรฉือจี้ซึ่งลูกเป็นประธานอยู่ ก็ได้มอบตำแหน่งและเก้าอี้ให้แก่รองประธานชมรมแล้วครับ เพราะลูกตั้งใจจะมาช่วยงานที่ศูนย์ ฯไทเปทุกสุดสัปดาห์ แม้จะต้องนั่งรถจากมหาวิทยาลัยซึ่งอยู่ภาคใต้ มายังเมืองไทเปที่อยู่ภาคเหนือของประเทศก็ตาม

ตามกำลังบุญ

สำหรับการอบรมธรรมทายาทหญิงในครั้งนั้น ลูกได้ฝึกลดทิฏฐิมานะ และได้ฝึกใจให้หยุดนิ่งอย่างถูกวิธี ทำให้ลูกรู้สึกสบายและมีความสุขที่ศูนย์กลางกายเป็นอย่างมาก หลังกลับจากการอบรมแล้วทำให้ลูกได้รู้จักเป้าหมายชีวิตที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์ และรักการสั่งสมบุญทุกๆบุญ

มัวแต่ทำชักช้าอยู่

บ่อยครั้งที่น้ำตาของลูกไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัวเพราะลูกสงสารเขา และรู้สึกร้าวรานใจในทุกครั้งเมื่อได้ยินเขาตัดพ้อเสมอๆว่า “ หนูเป็นอย่างนี้..ให้หนูตายไปซะเลยดีไหม..” หรือบางทีเขาจะพูดกับยายเขาบ่อยๆว่า “ยายจ๊ะ..หมอนของหนูใบนี้มันนิ่มดีหนูชอบ หากหนูตายไปแล้วเอาใส่โลงไปให้หนูด้วยนะจ๊ะ”

มอเตอร์ไซด์ไต่ถัง

คุณแม่ของลูก หมอบอกว่า เป็นเส้นโลหิตตีบ แต่รักษาไม่หาย พอปี 2546 ลูกได้ชวนให้แม่ทำบุญหล่อหลวงปู่ทองคำ ไม่นานแม่ก็หาย เดินได้เป็นปกติ (ทำไมแม่จึงหาย เป็นเพราะบุญที่หล่อหลวงปู่ ช่วยให้หายจริงหรือเปล่า )