กิสาโคตมีเถรี

มฤตยูย่อมพาเอานรชน ผู้มัวเมาในลูก และสัตว์เลี้ยง ผู้มีใจข้องอยู่ในอารมณ์ต่างๆ ไป เหมือนห้วงน้ำใหญ่ พัดพาเอาชาวบ้านที่หลับใหลไปฉะนั้น

เรียนดี ทุนฟรี ครูอาจารย์สนับสนุน เพราะบุญอะไร

เขาเป็นคนเรียนดี เรียนเก่ง มักสอบได้ที่หนึ่งเสมอๆ ได้ทุนไปเรียนต่อปริญญาโท ได้ทุนเรียนต่อปริญญาเอกแบบไม่มีข้อผูกมัดให้ต้องมาใช้ทุนคืน แถมยังได้เงินเดือนระหว่างเรียนอีกด้วย...เขาประกอบเหตุมาอย่างไร...ที่นี่มีคำตอบ

เปลี่ยนความโกรธเป็นความเข้าใจ

ความโกรธเหมือนระเบิดที่คอยทำร้ายตัวเองแล้วค่อยลุกลามไปทำลายสิ่งแวดล้อม ผู้โกรธก็เหมือนกันจะคอยทำให้ตัวเองทุกข์ใจก่อนแล้วค่อยๆ ทำให้คนอื่นรอบข้างทุกข์ใจตามเช่นกัน ความโกรธนั้นไม่ดีเลย แต่ในเมื่อเรายังมีกิเลสยังไม่สามารถกำจัดความโกรธไปได้เราลองมาเปลี่ยนความโกรธให้เป็นการสื่อสารอย่างสันติ

ความประทับใจที่มีต่อธุดงค์ธรรมชัยปีที่ 3

ความปลื้ม ความประทับใจของสาธุชนที่มาร่วมถวายการต้อนรับคณะพระธุดงค์ธรรมชัย 1,129 รูป ตลอดระยะทางในทุกๆ วัน ตั้งแต่ 2-28 มกราคม พ.ศ.2557

พุทธชิโนรส (๒)

จิตซึ่งบุคคลตั้งไว้ผิด พึงทำบุคคลนั้น ให้เลวทรามยิ่งกว่าความพินาศเสียหาย ที่โจรเห็นโจร หรือคนจองเวรเห็นคนจองเวรทำแก่กันนั้นเสียอีก

วัดสำแล

วัดสำแลเป็นวัดรามัญตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตำบลบ้านกระแชงอำเภอเมือง จังหวัดปทุมธานีมีเนื้อที่ ๑๒ ไร่เศษ ชาวมอญที่อพยพมาเมื่อครั้งต้นรัตนโกสินทร์ได้ร่วมกันสร้างขึ้น

พุทธสุภาษิตสะกิดใจ "การได้เกิดเป็นมนุษย์ เป็นของยาก"

พุทธสุภาษิตสะกิดใจ "บุญลาภดี บารมีจะเด่น" กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ การได้เกิดเป็นมนุษย์ เป็นของยาก มนุษย์ แปลว่า ผู้มีใจสูง หมายความว่า มีความคิดนึกความรู้สึกที่รับผิดชอบต่อตัวเอง รู้ว่าอย่างไรดี อย่างไรไม่ดี อยากทำความดี เกลียดกลัวความชั่ว ถือว่าส่วนนี้ เป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ ซึ่งจะต่างจากสัตว์ดิรัจฉาน เพราะสัตว์ดิรัจฉานไม่มีอย่างนี้

วัดป่ากลางทุ่ง

วัดกลางทุ่งและวัดป่าใต้ได้รวมเป็นวัดป่ากลางทุ่ง รวมพื้นที่ทั้งหมดราว ๓๒ ไร่ ๓ งาน ๖๐ ตารางวา จากรูปแบบศิลปะกรรมอุโบสถเก่าสัณนิษฐานว่าสร้างในสมัยรัชกาลที่ ๓ ราวปีพุทธศักราช ๒๓๘๕

พระอัญญาโกณฑัญญะ ผู้รัตตัญญู (๑)

ภิกษุผู้สันโดษ ย่อมเป็นผู้อยู่เป็นสุขในทิศทั้ง ๔ และเป็นผู้ไม่หงุดหงิด สันโดษด้วยปัจจัยตามมีตามได้ ครอบงำอันตรายทั้งหลาย ไม่หวาดเสียว เทียวไปคนเดียวดังนอแรด

ดำรงตนบนหนทางสู่สวรรค์

มารดาบิดา หรือว่าญาติเหล่าอื่น ไม่พึงทำเหตุนั้นให้ได้ แต่จิตอันตั้งไว้ชอบแล้ว พึงทำเขาให้ประเสริฐกว่าเหตุนั้น