วันนี้วันที่สิบเก้าของการเข้าพรรษา : รหัสผ่านสู่วงบุญพิเศษ

ถ้าตั้งความปรารถนาจะไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ ตัวเราก็ต้องให้พิเศษแตกต่างจากปกติของมนุษย์ธรรมดาพิเศษ คือ จะต้องเข้าถึงพระธรรมกาย มีพระธรรมกายปรากฏชัดใสแจ่มอย่างนี้ แม้พระธรรมกายจะมีอยู่ในตัวทุกคน แต่ถ้ายังเข้าไม่ถึง มีก็เหมือนไม่มี เหมือนน้ำใต้ดิน เรารู้ว่ามีน้ำใต้ดิน แต่ถ้าไม่เจาะไม่ขุดไปให้ถึงก็ไม่ได้น้ำมาดื่มมาใช้ พระธรรมกายในตัวก็เช่นเดียวกัน แม้มีอยู่แต่ถ้าหากยังเข้าไปไม่ถึงก็เอามาใช้ไม่ได้

สะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก ตอน เพื่อเธอตลอดไป ตอน 2

เทพธิดาใหม่ที่วิมานบนสวรรค์ชั้นดุสิต ได้ฝากสารแห่งความรักและความปรารถนาดีมาถึงตัวลูกและทุกคนในครอบครัว

มงคลที่ ๖ ตั้งตนชอบ - จนข้ามภพ รวยข้ามชาติ ( ๑ )

ชายคนหนึ่งชื่อ มหาทุคตะ เพราะความเป็นผู้ยากจนมาก ยากจนกว่าใครทั้งหมดในเมือง บางวันเขาและภรรยาต้องไปขออาหารเหลือเดน ที่ชาวบ้านจะเททิ้งมากินประทังชีวิต แม้มหาทุคตะจะจนทรัพย์แต่ไม่อับจนปัญญา ในวันนั้นบุญเก่าตามมาทัน ส่งผลให้เกิดปัญญา เขาคิดว่า "ที่เราอดอยาก ยากจนอยู่ทุกวันนี้ เพราะความตระหนี่ของเราแท้ๆ ดังนั้น วันนี้ เราจะต้องทำบุญใหญ่ให้ได้"

มือไม่ขึ้น

เพราะเหตุใด ทำธุรกิจใดๆก็ไม่ประสบความสำเร็จ

บ้านเช่า

ประกอบเหตุในอดีตมาอย่างไร จึงไม่มีบ้านเป็นของตนเอง...บุญใดทำให้มีลูกกตัญญูกตเวที

กัลฯ วรรณวิไล เปิดบ้านกัลยาณมิตร

กัลยาณมิตรวรรณวิไล เติมเต็มทรัพย์ ได้ปิดบริษัท เพื่อจัดสวดมนต์ และนั่งสมาธิในโครงการ

ปรโลกนิวส์ กัลฯ พล.อ.อ.วีระวุธ ตอนที่ 1

ตอนที่คุณอาจะเสียชีวิต ในช่วงที่ตัวท่านกำลังนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนั้น คุณอาก็พอที่จะรู้ตัวว่า “อาการป่วยของท่านในครั้งนี้ หนักกว่าในทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา และตัวท่านเองก็คงจะต้องเสียชีวิตลงอย่างแน่นอน” เมื่อคุณอามีความรู้สึกเช่นนี้ คุณอาจึงได้เตรียมตัวเตรียมใจตามหลักวิชชาที่ตัวท่านได้เคยศึกษาเรียนรู้มาอย่างดีจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

เนมิราชชาดกบําเพ็ญอธิษฐานบารมี(7)

ทาน พวกพาลชนเมื่อให้ ก็ให้ได้ยาก กุศลธรรม พวกพาลชนเมื่อทำ ก็ทำได้ยาก พวกอสัตบุรุษย่อมไม่ทำตามสัตบุรุษ ธรรมของสัตบุรุษ พวกอสัตบุรุษดำเนินตามได้ยากแสนยาก เพราะฉะนั้น การไปจากโลกนี้ของพวกสัตบุรุษ และพวกอสัตบุรุษจึงต่างกัน พวกอสัตบุรุษย่อมไปสู่นรก พวกสัตบุรุษย่อมเป็นผู้ดำเนินไปสู่สวรรค์

สวรรค์ชั้นยามา

ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลไม่มีหวังสิ่งตอบแทนในทาน แต่ก็ให้ทาน ไม่มีจิตผูกพันในผลแห่งทานแล้วให้ทาน ไม่มุ่งการสั่งสมให้ทาน ไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า การให้ทานเป็นการกระทำที่ดี แต่ให้ทานด้วยความคิดว่า บิดามารดา ปู่ ย่า ตา ยาย เคยให้ เคยทำมา เราก็ไม่ควรทำให้เสียประเพณี เขาผู้นั้นให้ทานด้วยอาการอย่างนี้แล้ว เมื่อทำกาลกิริยาตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาในสวรรค์ชั้นยามา

ชี้ทางก็ได้บุญ

เมื่อก่อนเรากำพร้า เลี้ยงชีพโดยความลำบาก เราไม่มีอะไรจะให้ทาน เรือนของเราอยู่ใกล้เรือนของเศรษฐี พวกวนิพกถามถึงเรือนเศรษฐีกะเรา เราได้ชี้ทางบอกเรือนของเศรษฐี ฝ่ามือของเราจึงให้สิ่งที่น่าปราถนา ผลบุญย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือของเรา