หนทางของพุทธะ

ดูก่อนสุเมธบัณฑิต จำเดิมแต่นี้ไป ท่านพึงบำเพ็ญทานบารมีข้อแรกให้เต็ม ธรรมดาว่า หม้อน้ำที่คว่ำแล้ว ย่อมคายน้ำออกไม่เหลือ ไม่นำกลับเข้าไปอีกฉันใด แม้ท่านเมื่อไม่เหลียวแลทรัพย์ ยศ บุตร และภริยา ให้สิ่งที่เขาต้องการอยากได้ทั้งหมดแก่ผู้ขอที่มาถึง กระทำมิให้มีส่วนเหลืออยู่ จักได้นั่งที่ควงไม้พระศรีมหาโพธิ์แล้วตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

เด็กหญิงภูเขา บ๊าย..บาย บ้านนา มาสร้างบารมี

เจ้าของบ้านชอบไปวัด ใจดี มีกัน 3 คน พ่อ-แม่-ลูกชาย 9 ขวบ 1 คน ลูกจึงมีโอกาสได้รู้ถึงกฎแห่งกรรม และความเป็นจริงของชีวิต เพราะที่นี่มี DMC เปิดตลอดมากกว่าครึ่งวัน เสียงบรรยายถึงธรรมะ ดังก้องไปทั่วบ้าน เสียงสวดมนต์เช้า-เย็น และบูชาเจดีย์ ลูกจึงได้เข้าเป็นนักเรียนใหม่ของโรงเรียนอนุบาลในฝันวิทยา แถมยังรู้สึกอบอุ่นเมื่อมีภาษาลาวปรากฏอยู่บนหน้าจอจานดาวธรรม

วิสาขามหาอุบาสิกา (มหาลดาปสาธน์)

ผู้ที่มาเกิดแล้ว จำจะต้องตายในโลกนี้ ย่อมทำกรรมใดไว้ คือ เป็นบุญและเป็นบาปทั้งสองประการ บุญและบาปนั้นแล เป็นสมบัติของเขา และเขาจะพาเอาบุญและบาปนั้นไปสู่ปรโลก บุญและบาปนั้น ย่อมจะติดตามตัวเขาไป ประดุจเงาติดตามตนไป ฉะนั้น เพราะฉะนั้น บุคคลพึงบำเพ็ญบุญ สะสมกรรมดีไว้เป็นสมบัติในปรโลก เพราะว่า บุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย