เดินตามทางของบัณฑิต ตอนที่ ( ๒ )

บุคคลให้ทานไม่ได้เพราะเหตุผล ๒ ประการ คือ ความ ตระหนี่ และความประมาท บัณฑิตผู้รู้แจ้ง เมื่อต้องการบุญพึงให้ทาน คนตระหนี่กลัวความอดอยากยากจน เพราะความกลัวจนนั่นแหละ จะเป็นภัยแก่ผู้ไม่ให้ และจะกลับมามีผลต่อคนพาลผู้หลงผิด ฉะนั้น บัณฑิตพึงครอบงำมลทิน กำจัดความตระหนี่แล้วรีบให้ทาน เพราะบุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑๕ ( กัณหาชาลีได้รับอิสรภาพ )

พระราชาเวสสันดรพระองค์ใดเป็นที่พึ่งอาศัยของยาจกทั้งหลาย ดุจธรณีเป็นที่พึ่งอาศัยของสัตว์ทั้งหลาย หรือเป็นที่ไปมาของยาจกทั้งหลาย ดุจสาครเป็นที่ไหลหลั่งไปมาแห่งแม่น้ำทั้งหลาย พระราชาเวสสันดรพระองค์นั้น เมื่อเสด็จประทับแรม ณ ราวไพร ได้พระราชทานพระโอรสพระธิดาแก่ข้าพระบาท

เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑๔ ( พระเวสสันดรขอพร ๘ ประการ )

ข้าแต่ท้าวสักกะ เมื่อหม่อมฉันบริจาคทาน ทรัพย์สมบัติ พึงไม่หมดสิ้นไป บริจาคแล้วไม่พึงเดือดร้อนภายหลัง เมื่อกำลังบริจาค พึงทำจิตให้ผ่องใส เมื่อหม่อมฉันพ้นจากอัตภาพนี้ พึงไปสู่สวรรค์ ถึงชั้นดุสิตอันวิเศษ จุติจากชั้นดุสิตมาเป็นมนุษย์ พึงเป็นผู้ไม่เกิดอีก

เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑๒ ( กัณหาชาลีถูกทรมาน )

พระโพธิสัตว์ทุกพระองค์ไม่ทรงบริจาคมหาบริจาค ๕ ประการ คือ บริจาคทรัพย์ บริจาคอวัยวะ บริจาคชีวิต บริจาคบุตร บริจาคภรรยา หาเป็นพระพุทธเจ้าได้ไม่ ก็ตัวเราก็เข้าอยู่ในจำพวกพระโพธิสัตว์เหล่านั้น แม้เราไม่บริจาคบุตร และชายา ก็ไม่อาจจะเป็นพระพุทธเจ้าได้เช่นกัน

เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑๑ ( บริจาคกัณหาชาลี )

ดูก่อนพ่อชาลีลูกรัก พ่อจงมาเพิ่มพูนบารมีของพ่อให้เต็ม จงช่วยโสรจสรงหทัยของพ่อให้เย็นชุ่มฉ่ำ ลูกรักขอลูกจงทำตามคำของพ่อ ขอลูกทั้งสองจงเป็นดังยานนาวาของพ่อไม่หวั่นไหวต่อสาครคือภพ เมื่อพ่อข้ามฝั่งคือชาติแล้ว จักยังมนุษย์ และเทวดาทั้งหลายให้ข้ามพ้นด้วย

เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑๐ ( ชูชกกล่าวขอโอรสธิดา )

ห้วงน้ำซึ่งเต็มเปี่ยมตลอดเวลาย่อมไม่เหือดแห้ง ฉันใด พระองค์ก็เป็นผู้มีพระหฤทัยเต็มเปี่ยมด้วยศรัทธา ฉันนั้น ข้าพระองค์มาเพื่อทูลขอพระโอรสพระธิดากับพระองค์ ขอพระองค์โปรดพระราชทานพระโอรส และพระธิดาแก่ข้าพระองค์ผู้ทูลขอเถิด

แม่จ๋า...คิดถึงหนูบ้างไหม

คุณแม่จำใจต้องยกเธอให้คนอื่นตั้งแต่เธอยังเล็ก ด้วยความจำเป็น …ผ่านมากว่า 20ปี เธอจึงมีโอกาสได้พบญาติและคุณแม่ที่แท้จริงอีกครั้ง …เธอประกอบเหตุมาอย่างไร แม้จะแต่งงานโดยวิธีการคลุมถุงชน แต่เธอก็ได้สามีที่ดี ทำหน้าที่เป็นพ่อบ้านที่ดีตลอดมา อีกทั้งลูกๆทุกคนของเธอเป็นเด็กดี น่ารัก เชื่อฟังพ่อแม่

ฉันเป็นภรรยาหรือว่าทาสี

หลังจากแต่งงาน ชีวิตการครองเรือนไม่ได้มีความสุขอย่างที่เธอคาดหวังไว้ สามี เตะ ต่อย ทุบตี เธอเป็นประจำ ใช้คำหยาบคายด่าทอเธออยู่เสมอ ทำร้ายจิตใจเธอ ด้วยการไปมีความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิทของเธอ …แม่สามี ก็ยังกลั้นแกล้งตบตี และบังคับให้เธอทำงานหนัก …เธอทนกับสภาพเช่นนี้อยู่นาน จนได้โอกาสหนีไปต่างประเทศ ด้วยความขยัน อดทน และบุญเก่าส่งผล ทำให้เธอ ประสบความสำเร็จในอาชีพ และตั้งตัวได้…

ภุมมเทวากับเทวดาป่าหิมพานต์ อย่างไหนดีกว่ากัน

เมื่อคุณพ่อเกษียณอายุได้ 2 ปี ก็ได้บวชในพระพุทธศาสนาดังที่ตั้งใจเอาไว้ แต่เป็นเพราะบวชตอนแก่ ฟันที่หักทำให้เคี้ยวอาหารไม่ละเอียด ระบบการย่อยอาหารจึงไม่ดี ส่งผลให้สภาพร่างกายแย่มาก

ลูกไม่ยอมให้ทำบุญ

สามี-ภรรยาคู่หนึ่ง ต่างก็รักในการสร้างบารมี นับตั้งแต่ได้พบกับหมู่คณะ ก็ได้ร่วมทำบุญกับหมู่คณะมาโดยตลอด แต่ก่อนสามีชอบดื่มน้ำเมา ถึงขั้นเป็นโรคแอลกอฮอล์ริซึ่ม เมื่อได้ภรรยาเป็นกัลยาณมิตรให้ เขาก็สามารถเลิกได้สำเร็จ...เมื่อวิบากกรรมตามมาทัน ทำให้ทั้งคู่ต้องประสบอุบัติเหตุ ภรรยาเสียชีวิต สามีบาดเจ็บสาหัส ต้องนอนอยู่แต่บนเตียง...สิ่งที่ผู้เป็นสามีเป็นห่วงอยู่ในตอนนี้ก็คือ ลูกๆของเขา ไม่เข้าใจในการสร้างบุญ สร้างบารมี...มาร่วมกันศึกษาชีวิตของสามีภรรยาคู่นี้ ในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา...แล้วท่านจะเข้าใจได้มากขึ้นว่า บุญนั้นสำคัญอย่างไร...