ภาพกิจกรรมบุญ อาทิตย์ต้นเดือน สิงหาคม 2553
กิจกรรมวันอาทิตย์ต้นเดือน ณ บูธ DMC.TV เสา E6 สภาธรรมกายสากล วัดพระธรรมกาย
วันเข้าพรรษา
วันเข้าพรรษา เป็นวันสำคัญในพุทธศาสนาอีกวันหนึ่ง ที่พระสงฆ์อธิษฐานว่าจะพักประจำอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง ตลอดช่วงฤดูฝนที่มีกำหนดเป็นระยะเวลา 3 เดือน ตามที่พระธรรมวินัยบัญญัติไว้ โดยไม่ไปค้างแรมที่อื่น
ความรู้สึกของ คุณพลับพลึง ภู่ทรัพย์สุวรรณ...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่
คนญี่ปุ่นโบราณเขาบอกว่า ถ้าไม่จำเป็นจะไม่ให้มีการผ่าตัดคลอด เพราะการผ่าตัดคลอดหนึ่งครั้งจะบั่นทอนชีวิตมารดาไปถึงเจ็ดปี
ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่
ลูกชายของแม่ ถ้ารักแม่ บวชให้แม่สักหนึ่งพรรษาได้ไหม เพื่อให้แม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองพระลูกชายไปสวรรค์
สยบไฟ...คืนยี่เป็ง
อธิษฐานว่า “คุณยายเจ้าขา..ยังไงคุณยายช่วยรักษาทรัพย์สมบัติให้ลูกด้วยค่ะ อย่าให้ลูกหายนะในครั้งนี้เลย” ตอนนั้น..ใจลูกจดจ่ออยู่กับท่านตลอด จนเวลาผ่านไปประมาณ 5 นาที เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก เพื่อนบอกว่า “โอ...เหลือเชื่อเลยจริงๆ นะเธอ ทั้งๆ ที่ไฟมันโอบล้อมคูหาของเธอไว้แล้ว แต่อยู่ๆ....ไฟมันดับได้ ร้านเธอก็ปลอดภัยด้วยนะ”
อานุภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ
ทรัพย์สินต่างๆที่อยู่ในบ้านแท้ๆ โจรยังเอาไปไม่ได้ ซึ่งในตอนเกิดเหตุนั้น ขนาดยังไม่ได้หล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯเลย เป็นเพียงบุญที่เราปลื้มปีติ เลื่อมใสศรัทธาที่จะได้หล่อรูปเหมือนของท่านด้วยทองคำเท่านั้น บุญนี้เมื่อถวายถึงมือพระเดชพระคุณหลวงพ่อแล้ว สมบัติของเราก็ไม่วิบัติ ถ้าเราไม่ได้ทำบุญครั้งนั้น ไม่รู้ว่าตอนนั้นสมบัติของเราจะเป็นอย่างไร
ถามฟ้าหารัก
ชายคนหนึ่ง...เมื่อเขามีโอกาสได้บวช ก็ซาบซึ้งในพระธรรม อยากจะใช้ชีวิตสมณะเรื่อยไป แต่เพราะภาวะทางเศรษฐกิจ ทำให้กิจการของครอบครัวต้องประสบภาวะขาดทุน เป็นหนี้สินมากมาย ทำให้ต้องลาสิกขา...เขาตั้งหน้าตั้งตาทำงาน จนสามารถใช้หนี้ได้หมด และยังมีเงินก้อนใหญ่เหลือเก็บ แต่เขากลับคิดว่า ตนเองโชคร้าย เพราะเขาอยากจะอยู่ในเพศสมณะมากกว่า
บัณฑิตทันตแพทย์ดีเด่น ประจำปี พ.ศ.2550
หนูได้รับรางวัลเป็นเงินจำนวน 100,000 บาท พร้อมใบประกาศเกียรติคุณ หนูได้มอบเงินรางวัลทั้งหมดนี้ให้กับคุณพ่อ คุณแม่ เพื่อทดแทนคุณท่าน และครอบครัวของหนูก็ตั้งใจว่า จะนำเงินทั้งหมดนี้ ถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เพื่อร่วมสร้างมหารัตนวิหารคด ซึ่งเป็นบุญที่ยิ่งใหญ่มากๆ และครอบครัวของเราก็ไม่ยอมพลาดบุญนี้ค่ะ
มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ลูกก็ต้องพยายามทำหน้าที่ของแพทย์ให้สมบูรณ์ ด้วยการรักษาทั้งกายและใจของผู้ป่วยด้วย คือ ทางกายลูกก็รักษาไปตามหลักวิชาของแพทย์ , ส่วนทางใจก็ให้แนะนำผู้ป่วยให้รู้ว่าโรคทั้งหลายล้วนเกิดจากวิบากกรรมทั้งสิ้น , และคนเรามีความเจ็บ, ตายเป็นธรรมดา , ดังนั้นก็ให้แนะนำผู้ป่วยให้รักษาใจด้วยการ ระลึกนึกถึงบุญที่ได้ทำมา แล้วสวดมนตร์เจริญสมาธิภาวนา , ถ้าลูกทำได้อย่างนี้ ลูกก็จะได้ชื่อว่าเป็นหมอพระโพธิสัตว์จ่ะ !
