ทำไมต้องดุสิตบุรี ตอนที่ 2

ว่า สวรรค์ชั้นดุสิตมีความพิเศษกว่าสวรรค์ชั้นอื่นอยู่หลายประการ หนึ่งในความพิเศษนั้น คือ เป็นที่อยู่ของเหล่าพระบรมโพธิสัตว์ที่จะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าใน อนาคตจำนวนมาก

พระศรีอริยเมตไตรย์ ตอนที่ 5 การถวายบุตรเป็นทานของพระสุมังคลพุทธเจ้า

ครั้นได้บุตรทั้งสองของพระบรมโพธิสัตว์มาแล้ว ยักษ์ขรทาฐิกะได้เคี้ยวกินเด็กทั้งสองต่อหน้าพระบรมโพธิสัตว์ผู้เป็นบิดา

พระศรีอริยเมตไตรย์ ตอนที่ 3 สุเมธดาบสได้รับพยากรณ์

กว่าพระบรมโพธิสัตว์แต่ละพระองค์จะได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทุกๆพระองค์จะต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพันในการสร้างบารมี

ถวายภัตตาหารครั้งใด มีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ที่สุด?

นางสุชาดาได้นำข้าวมธุปายาสใส่ถาดทองมาถวายด้วยความเคารพเลื่อมใสในลักษณะ มหาบุรุษที่สง่างามมีผิวพรรณผุดผ่องเหมือนดั่งเทวดา ข้าวมธุปายาสของนางเป็นพระกระยาหารของพระบรมโพธิสัตว์ก่อนตรัสรู้

มงคลที่ ๑๖ ประพฤติธรรม - ต้นแบบแห่งความดี

เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี การสร้างบารมีเป็นงานที่แท้จริงของมวลมนุษยชาติ พระบรมโพธิสัตว์ในกาลก่อนท่านทำอย่างนี้ คือสร้างบารมีไปจนกว่าบารมีจะเต็มเปี่ยม ได้บรรลุจุดหมายปลายทางของชีวิต ดังนั้น เราเกิดมาภพชาติหนึ่ง ก็เพื่อสั่งสมบุญบารมีเท่านั้น บุญที่เราได้ทำไว้ดีแล้ว จะเป็นเสบียงในการเดินทางไกลในสังสารวัฏ ทำให้เรามีความสุขตลอดเส้นทางของชีวิต

คําศัพท์ภาษาอังกฤษน่ารู้ ตอน The Lord Buddha Part 5

ติดตามเรื่องเกี่ยวกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า The Lord Buddha's History Part #5 ประวัติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 5 การตัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

วันนี้วันที่ 62 นับจากวันเข้าพรรษา : พระนิพพานอยู่ในตัว

นับจากวันเข้าพรรษามา 62 วัน เหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนก็จะออกพรรษากันแล้ว พรรษานี้ได้ชื่อว่า พรรษาแห่งการบรรลุธรรม คำเต็มคือ บรรลุพระธรรมกาย

ชีวิตของนักสร้างบารมี

นรชนเหล่าใด คบหาสัตบุรุษผู้มีปัญญาดี ได้รับยกย่องว่าเป็นนักปราชญ์ ชนเหล่านั้นตั้งศรัทธาไว้ในพระสุคตเป็นเค้ามูลแล้ว ย่อมไปสู่เทวโลก หรือพึงเกิดในตระกูลสูงในโลกนี้ ชนเหล่านั้นเป็นบัณฑิต ย่อมบรรลุนิพพานโดยลำดับ

รวยแต่ไม่มีบุญได้ใช้ทรัพย์

เมื่อมัวบ่นเพ้ออยู่อย่างนี้ว่าของเราแล้วหวงแหนทรัพย์ไว้ ภายหลังพระราชาบ้าง โจรบ้าง ทายาทผู้ไม่เป็นที่รักบ้าง เอาทรัพย์ไป คนนั้นก็จะบ่นเพ้ออยู่นั่นแหละ ส่วนผู้มีปรีชา ใช้เองด้วย สงเคราะห์ญาติทั้งหลายด้วย เขาจะได้รับเกียรติ เพราะการสงเคราะห์นั้น ละโลกนี้ไปแล้ว ก็จะบันเทิงในสุคติโลกสวรรค์

ดุสิตบุรี

ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลให้ทานโดยไม่มีหวังผล ไม่มีจิตผูกพันในผลแห่งทาน ไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า บิดา มารดา ปู่ ย่า ตา ยายของเราเคยให้มาก่อน เราก็ไม่ควรทำให้ประเพณีอันดีนี้ขาดหายไป แต่ให้ทานด้วยคิดว่า เราหุงหากินได้ แต่สมณะพราหมณ์ไม่ได้หุงหา เราแสวงหาทรัพย์ได้ จะไม่ให้ทานแก่สมณะพราหมณ์ผู้ไม่แสวงหาทรัพย์เลี้ยงชีพ ย่อมไม่สมควร บุคคลนั้นให้ทานด้วยอาการอย่างนี้ เมื่อทำกาลกิริยา ละจากโลกนี้ไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหาย แห่งเทวดาในสวรรค์ชั้นดุสิต