สะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก ผิดที่ไม่ตั้งใจ ตอนที่ 6

ในเวลาต่อมาด้วยความที่ธุรกิจของตัวลูกและน้องชายของลูก ได้เจริญรุ่งเรืองและมีชื่อเสียงโด่งดังประดุจดั่งพลุแตกนี้เอง

เจ้าของโรงเบียร์...ซื้อหุ้นเบียร์...สมบัติพินาศหมด

ตระกูลหนึ่งร่ำรวยมากจากการค้าน้ำเมา เป็นเจ้าของโรงงานเบียร์ขนาดใหญ่ และยังเป็นเจ้าของบาร์ ผับขนาดใหญ่กว่า 100 แห่ง ต่อมากิจการขาดทุน จึงได้ขายโรงเบียร์ และ บาร์ ผับ เกือบทั้งหมด มรดกนี้ต่อมาได้ตกมาถึงรุ่นลูก และ รุ่นหลาน...สมบัติที่ได้มามีเชื้อวิบัติ ดังนั้น จึงทำให้เกิดเหตุแห่งทุกข์มากมาย อาทิ ราชภัย อัคคีภัย ประกอบกิจการใดก็วิบัติเสียหาย ประสบกับการขาดทุนย่อยยับ...ผู้ผลิตน้ำเมา ผู้ค้าน้ำเมา จะได้รับผลอย่างไรในปรโลก... ที่นี่มีคำตอบ...

Peace for Africa [19 October 2008]

ณ วันนี้ Green Africa ของ SABC และ Peace for Africa ของวัดพุทธโจฮันเนสเบิร์ก กำลังเป็น Talk of the Town ร่วมกันแล้วอย่างสมบูรณ์ ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี เป็นแนวทางเดียวกับที่คุณครูไม่ใหญ่ ได้กล่าวเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ.2551 ที่ผ่านมาว่า...“งานสร้างสันติภาพนั้น ทุกคนต้องร่วมมือกัน จะมีเพียงลำพังคนใดคนหนึ่ง หรือองค์กรใดองค์กรหนึ่งไม่ได้ จำเป็นต้องร่วมมือทำกันทุกคนและทุกองค์กร”

Peace for Africa [19 October 2008]

ณ วันนี้ Green Africa ของ SABC และ Peace for Africa ของวัดพุทธโจฮันเนสเบิร์ก กำลังเป็น Talk of the Town ร่วมกันแล้วอย่างสมบูรณ์ ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี เป็นแนวทางเดียวกับที่คุณครูไม่ใหญ่ ได้กล่าวเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ.2551 ที่ผ่านมาว่า...“งานสร้างสันติภาพนั้น ทุกคนต้องร่วมมือกัน จะมีเพียงลำพังคนใดคนหนึ่ง หรือองค์กรใดองค์กรหนึ่งไม่ได้ จำเป็นต้องร่วมมือทำกันทุกคนและทุกองค์กร”

Were there any adverse consequences incurred by those whose only priority is to make profit for their business?

As a businessman, I’m always looking for ways of making profit. I would like to know if there were any adverse consequences incurred by those whose only priority is to make profit.

มือไม่ขึ้น

เพราะเหตุใด ทำธุรกิจใดๆก็ไม่ประสบความสำเร็จ

Dalai Lama says capitalism can learn from Buddhism

รวยทันที..ไม่ต้องรอตอนแก่ !!!

สิ่งที่เกิดกับชีวิตผม เหลือเชื่อจริงๆ นะครับ หากย้อนไป 5 ปีก่อน ถ้าผมไม่มีกัลยาณมิตรที่ชื่อ แบงค์ (เถ้าแก่วัยกระเตาะ) ชวนผมมาเป็นประธานกองกฐิน ปัจจุบันผมก็คงเป็นแค่พนักงานจนๆ ในบริษัทแห่งหนึ่งเท่านั้น เพราะผมไม่เคยคิดจะเข้าวัด อีกทั้งยังแอนตี้การทำบุญทีละมากๆ เนื่องจากคนอย่างผมทำบุญครั้งละ 20 ถึง 100 บาท ก็ถือว่า..ดูหล่อมากแล้วครับ

ปลื้ม..เพราะกฐินนี้ “ชิตัง เม” ตอน M แรกที่ภูมิใจที่สุดในโลก

พลิกชีวิตด้วยบุญกฐิน ตอน เถ้าแก่ วัยกระเปี๊ยก

ผมเรียนรู้การเป็นเถ้าแก่ตั้งแต่ตัวกระเปี๊ยก เพราะตอนผมอายุ 15 ปี ผมก็ต้องเปิดแผงลอยขายของเล่นตามตลาดนัดด้วยตัวเอง ซึ่งผมบริหารงานเองทั้งหมด ตั้งแต่ไปหาซื้อของที่สำเพ็ง หาที่ตั้งแผงลอย คือ ทำเองทุกอย่าง และพอขายได้ก็เอามาทำบุญตั้งแต่ 1 บาท 20 บาท ถึง 100 บาทครับ แต่หลังจากคุณพ่อเสียแล้ว ผมก็ต้องหางานที่มีรายได้เพิ่มขึ้น คือ หลังเลิกเรียน..ก็มาทำงานติดต่อลูกค้าให้กับบริษัทฝึกอบรมสัมมนาแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นงานด้านการตลาด ซึ่งช่วงนั้นผมอายุแค่ 18 ปีเท่านั้น