เก็บตกความปลื้มธุดงค์ธรรมชัยอัญเชิญรูปหล่อทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ (พระผู้ปราบมาร)

เหตุการณ์อัศจรรย์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ เป็นเรื่องที่ยิ่งพูดถึงมากเท่าไหร่ จะยิ่งทำให้ดวงใจใสสว่างมากขึ้นเท่านั้น เพราะการบังเกิดขึ้นของพระผู้ปราบมาร ไม่ใช่เรื่องง่าย และการที่จะมีพุทธบุตรเนื้อนาบุญเป็นพัน มาเดินธุดงค์อัญเชิญรูปหล่อทองคำของท่าน ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งไปกว่านั้นการที่กองพลจักพรรดิ์ดาวรวย และซุปเปอร์วีทั้งหลาย ได้พร้อมใจแสดงกตัญญูกตเวทิตาประกาศคุณหลวงปู่ ก็เป็นเรื่องที่น่าอนุโมทนาบุญอย่างยิ่ง จึงถือว่าเป็นบุญอัศจรรย์ของบุคคลอัศจรรย์

หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ (ตอนที่ ๒๒)

ก่อนที่ผู้เขียนจะเดินทางกลับไปยังประเทศนิวซีแลนด์ ผู้เขียนได้บันทึกถึงการเดินทางครั้งนี้ไว้ว่าเป็นการเดินทางที่เต็มไปด้วยประสบการณ์ที่คุ้มค่า.....

กำหนดการวันครูวิชชาธรรมกาย จันทร์ที่ 12 กันยายน 2554

พิธีปิดแผ่นทองรูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย เป็นปฐมเริ่ม วันจันทร์ที่ 12 กันยายน 2554 นี้

การเตรียมตัวต้อนรับพระธุดงค์ธรรมชัย (สำหรับสาธุชน)

ก่อนที่ท่านสาธุชนจะมาร่วมต้อนรับคณะพระธุดงค์จำเป็นจะต้องมีการศึกษาและเตรียมตัวเองทั้งกาย วาจา ใจเพื่อให้การมาร่วมต้อนรับพระธุดงค์ในครั้งนี้ถูกหลักวิชชาและได้บุญกลับไปอย่างเต็มที่ ต่อไปนี้จะเป็นคู่มือสาธุชนที่ใช้ในการเตรียมตัวมารับบุญใหญ่ ขอเชิญศึกษาได้เลยค่ะ

มงคลที่ ๓๔ ทำพระนิพพานให้แจ้ง - มุ่งสู่โลกุตรธรรม

พระฤๅษีจิตตบัณฑิตมีความสุขในฌาน อยากจะให้น้องชายได้รับรสแห่งความสุขภายในบ้าง จึงเหาะมาลงที่พระราชอุทยาน ท่านได้แต่งเพลงแก้ให้หนูน้อยคนหนึ่ง เอาไปขับร้องให้พระราชาฟัง หนูน้อยก็รีบวิ่งไปเฝ้าพระราชา แล้วร้องเพลงถวายว่า

มงคลที่ ๒๗ มีความอดทน - อดทนให้ถึงที่สุด

พระกุมารทรงระลึกชาติหนหลัง ก็รู้ว่าก่อนที่ตนจะมาเกิดในพระราชฐานนี้ ได้จุติมาจากเทวโลก และทรงระลึกย้อนไปอีกว่า ก่อนที่จะอยู่ในเทวโลก ได้มาจากมหานรกขุมหนึ่ง และก่อนที่จะตกนรก ได้ เคยเกิดเป็นพระราชาอยู่ในแคว้นนี้เอง จึงทรงดำริว่า ถ้าเราครองราชสมบัติอีก ก็จะต้องสร้างกรรม และต้องเสวยทุกข์ใหญ่ในมหานรกอีกอย่างแน่นอน

กายแห่งการตรัสรู้ธรรม

ในกาลใดแล ธรรมทั้งหลาย มาปรากฏแก่พราหมณ์ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่ ในกาลนั้น พราหมณ์ย่อมกำจัดมาร และเสนามารเสียได้ ดุจพระอาทิตย์กำจัดความมืด ส่องสว่างอยู่ในอากาศ ฉะนั้น

ตกหลุมรักตัวเอง

พระอาจารย์สอนให้นึกองค์พระที่เราชอบ ลูกก็นึกได้ แต่ลงหลักปักใจไม่ได้ว่าจะเอาองค์ไหนดี เพราะชอบหลายองค์ ไม่รู้ว่าเอาองค์ไหนไว้ ถ้าให้นึกถึงดวงแก้วก็นึกไม่ได้อีก เพราะรู้สึกว่าดวงแก้วหนักๆจะมาอยู่ในท้องได้อย่างไร ลูกจึงตัดสินใจที่จะเดินทางกลับกรุงเทพฯ แต่ก็มาสะดุดกับคำจารึกบนแผ่นศิลาหน้าอาคารนั่งสมาธิว่า “ให้หยุดนิ่งเฉยๆ ได้ไม๊” เขียนย้ำถึงสามครั้ง

บุคคลผู้ทรงธรรม

เมื่อใดธรรมทั้งหลายปรากฏแก่พราหมณ์ ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้น ความสงสัยทั้งปวงของพราหมณ์ย่อมสิ้นไป เพราะมารู้ชัดธรรมพร้อมทั้งเหตุ

อนาถบิณฑิกเศรษฐี (บรรลุธรรม)

ผู้ใดยึดเอาพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ ว่าเป็นสรณะ ผู้นั้นเห็นอริยสัจ ๔ ด้วยปัญญาอันชอบ สรณะของผู้นั้นเป็นสรณะอันเกษม เป็นสรณะอันสูงสุด บุคคลอาศัยสรณะนี้แล้ว ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้