มงคลที่ ๓๔ ทำพระนิพพานให้แจ้ง - อยู่กับปัจจุบันธรรม
เมื่อใจหยุดนิ่งเข้าไปถึงธรรมกายแล้ว เราจะเปรียบเทียบได้ เห็นชัดด้วยตนเองว่า กายธรรมนี้เป็นขันธวิมุตติที่หลุดพ้นจากขันธ์ห้า เป็นกายที่พ้นจากไตรลักษณ์ ออกนอกภพสาม เป็นธรรมขันธ์ คือ ทั้งก้อนกายมีแต่ความบริสุทธิ์ล้วนๆ เป็นธาตุล้วนๆ ธรรมล้วนๆ ควรยึดไว้เป็นที่พึ่งที่ระลึก
มงคลที่ ๓๔ ทำพระนิพพานให้แจ้ง - ๓๐ ปีที่รอคอย
"ท่านอาจารย์ผู้ว่างเปล่า อย่าทำตนเป็นผู้ไม่ว่างอยู่เลย ท่านไม่รู้ตัวหรือว่าขณะนี้ท่านเป็นผู้ที่ประมาทแล้ว ตัวของท่านเป็นเสมือนแผ่นกระดานสำหรับให้คนทั้งหลายเดินข้ามไป ท่านเป็นที่พึ่งให้แก่คนอื่นก็จริงอยู่ แต่ท่านไม่สามารถเป็นที่พึ่งให้กับตนเองได้ แล้วจะมีประโยชน์อะไร..."
มงคลที่ ๓๒ ประพฤติพรหมจรรย์ - บัณฑิตต้องอบรมตน
สมัยหนึ่ง พระราชาตรัสถามว่า "ท่านรัฐบาลผู้เจริญ คนส่วนใหญ่ออกบวชเพราะว่าแก่ชรา อยากมีที่พึ่งทางใจ เพราะความเจ็บไข้ได้ป่วยบ้าง เพราะเสื่อมจากโภคสมบัติบ้าง จึงอยากมาอาศัยพระศาสนา และเสื่อมจากญาติบ้าง เมื่อเห็นว่าจะไม่มีที่พึ่ง จึงพากันออกบวช แต่ท่านไม่ได้มีความเสื่อมเหล่านั้นเลย แล้วทำไมถึงออกบวชเป็นบรรพชิตเล่า"
พุทธมามกะ ณ อำเภออมก๋อย
หลังจากที่คณะพระธรรมจาริกท่านได้เดินทางจาริกไปยังหมู่บ้านชาวเขา เผ่าต่างๆบนดอย ที่อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อไปทำความเห็นผิดให้เป็นชอบ และนำพระรัตนตรัยไปสู่ใจชาวเขาทุกคนบนดอย ด้วยความมานะพยายาม และด้วยพลังใจอันยิ่งใหญ่ของคณะพระธรรมจาริกในการทำหน้าที่ทูตทางธรรม ชาวบ้านหลายๆหมู่บ้านที่เคยนับถือภูตผี หรือวิญญาณบรรพบุรุษ ก็ได้เปลี่ยนความคิดใหม่ ขอน้อมนำพระรัตนตรัยไปเป็นที่พึ่งที่ระลึกแทนสิ่งที่ตนเคยนับถือ
พรรษาแห่งความสว่างไสว
แรกๆท่านเล่าให้ฟังว่า ชาวบ้านกลัววิ่งหนี ไม่เข้าใจว่าท่านคือใคร เพราะไม่เคยเห็นพระมาก่อน บอกว่าพระเป็นผีชนิดหนึ่ง ท่านได้สั่งสอนชาวบ้านให้หันมานับถือพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง จากเดิมที่นับถือผีไม่เข้าใจว่าพระคือใคร ปัจจุบันชาวบ้านมาช่วยกันสร้างศาลาวัด และเข้าวัดทุกวันครับ วันละ 2เวลา คือ เวลาเช้า...ตีสี่ถึงหกโมงเช้า เวลาเย็น ประมาณหกโมงเย็นถึงสองทุ่ม
ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 96
การณ์ครั้งนี้ ชี้ให้เห็นว่าผู้ที่เป็นบัณฑิตนั้น เมื่อถูกความริษยาเข้าครอบงำ จิตใจที่เคยสว่างไสวก็พลันเสื่อมคุณภาพกลับมืดมัว เห็นถูกเป็นผิด เห็นดำเป็นขาว คิดกำจัดได้แม้กระทั่งผู้มีพระคุณ ไม่คิดถึงพระคุณของบุคคลผู้ที่เคยเป็นที่พึ่งให้แก่ตน
หมดทุกข์สุขสุดแล้ สุขล้ำกว่าสวรรค์
ลูกตั้งใจปฏิบัติธรรมต่อไป เพราะเวลาชีวิตเหลือน้อย ต้องติวเข้มเต็มที่ ลูกปรารถนาพระธรรมกายภายในเป็นที่พึ่ง พระธรรมกายภายในช่วยประดับประดาชีวิตลูกให้มีความสุข การได้นั่งสมาธิ ได้เพลินอารมณ์ชมธรรมชาติในสถานที่ปฏิบัติธรรม และทำกิจกรรมต่างๆ ช่วยให้มีความสุข สงบ สบาย บันเทิงเริงอารมณ์
มงคลที่ ๑๗ สงเคราะห์ญาติ - รอดตาย...เพราะอาศัยญาติ
เราจะเห็นว่า การสงเคราะห์ญาตินั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งในชีวิตพวกเรา เพราะหมู่ญาติจะเป็นที่พึ่งเป็นทั้งบริวาร และสหายธรรมในการทำความดี เมื่อเราสงเคราะห์ญาติ ญาติก็จะสงเคราะห์เราเช่นกัน เมื่อต่างสงเคราะห์กันและกันอย่างนี้ โลกจะมีความสุขและดำรงอยู่ต่อไปได้ เหมือนรถมีตัวรถ มีล้อ แอก เพลา คํ้าจุนกันไป
คำยืนยันจากวิศวกร
ลูกกล้ายืนยันว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณครูไม่ใหญ่บอกกับลูกๆ ล้วนแต่เป็นความจริงทั้งสิ้น เพราะตอนนี้ ลูกได้พิสูจน์ด้วยตัวของลูกเองแล้ว ไม่ว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อจะให้ทำอย่างไร ลูกจะปฏิบัติตามทุกอย่าง ลูกขอให้คุณครูไม่ใหญ่เป็นที่พึ่งของลูกๆตลอดไป นานแสนนานนะเจ้าคะ คิดถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อเสมอค่ะ
มงคลที่ ๑๕ บำเพ็ญทาน - เศรษฐีผู้มีใจตระหนี่
คนตระหนี่กลัวความยากจนย่อมไม่ให้อะไรแก่ผู้ใด ความกลัวจนนั่นแหละ จะเป็นภัยแก่ผู้ไม่ให้ คนตระหนี่ย่อมกลัวความอยากข้าวอยากน้ำ ความกลัวนั่นแหละจะกลับมาสู่คนพาลทั้งในโลกนี้และโลกหน้า เพราะเหตุนั้น บัณฑิตพึงครอบงำมลทินกำจัดความตระหนี่เสียแล้วให้ทานเถิด เพราะบุญย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในโลกหน้า