สัมมนากฐินยาย สงขลา

ไม่น่าเชื่อเลยว่า จากชีวิตคนจนคนหนึ่ง ที่จะหยิบจะจับอะไรก็เจ๊ง ต้องทนทุกข์ลำบากมาแสนสาหัส ไม่มีที่พึ่ง ชีวิตมีแต่ความมืดมิดมาโดยตลอด กลายเป็นคนที่มีทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมได้ในปัจจุบันนี้ เป็นเพราะบุญคำเดียวเท่านั้น และด้วยความเมตตาของคุณยายอาจารย์ฯ จึงนำพาให้ลูกได้มาพบหนทางสว่าง เพราะฉะนั้นกฐินคุณยายฯ ปีนี้ลูกตั้งใจจะทำแบบเต็มที่

รู้นะ..คิดอะไรอยู่

เธอเกิดอาการคันหัวใจว่า คุณยายท่านรู้ใจจริงหรือ? แล้วเธอก็เริ่มประลองฤทธิ์ด้วยการคิดเชิงท้าทาย “ถ้าแน่จริงก็ทำให้รู้ซิว่าคิดอะไรอยู่” หลังสิ้นสุดความคิด เธอก็เจอผู้ทรงฤทธิ์เข้าให้ อาการคันใจ ถูกเกา แบบทันใจ เพราะทันทีทันใดนั้นเอง คุณยายได้มองแล้วชี้ไปที่เธอ เพื่อตอบแบบเคลียร์คัตชัดเจนไปเลยว่า “รู้นะคิดอะไรอยู่”

หมอหมื่นโวลต์พบอานุภาพคุณยาย ภาค 1

หลังสิ้นสุดคำอธิษฐาน ลูกก๊ากก็ออกอาการแสนรู้ขึ้นมาทันที เขาปีนข้ามจากเบาะหลังมาเบาะหน้า ราวกับมีคนกระซิบให้เขาทำอย่างนั้น ก๊ากเอามือมาแถวพวงมาลัยหน้ารถ ขณะที่สายตาทุกคนกำลังลุ้นว่าเขาจะทำอะไร ปรากฏว่า เขายื่นมือไปจับที่พวงมาลัยแล้วเอื้อมไปทางกุญแจ จากนั้นก็บิดมันให้ดับลง ทันใดนั้นเองล็อคอัตโนมัติทั้ง 4 ประตูก็ดีดขึ้น แล้วก็บังเกิดเสียงอุทานขึ้นว่า “อะไรกันนี่ คุณยายศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ คุณยายศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ”

คุณยายต่อชีวิต..!!

สามีของลูกจึงมากราบขอบารมีคุณยายอาจารย์ที่บ้านธรรมประสิทธิ์ ซึ่งเขาก็ได้เล่าอาการทุกอย่างให้คุณยายฟัง และท่านก็นั่งเข้าที่ให้ทันที แล้วก็พูดว่า “มีอยู่ชาติหนึ่งลูกเกิดเป็นผู้ชาย ชอบไปทำลายรังสัตว์ ตีรังสัตว์ ด้วยกรรมนี้ ส่งผลให้ชาตินี้กลายมาเป็นรังสัตว์ ต้องผ่าตัดอย่างทรมานเช่นนี้” ตอนนั้นท่านก็รับปากจะช่วยให้

สยบไฟ...คืนยี่เป็ง

อธิษฐานว่า “คุณยายเจ้าขา..ยังไงคุณยายช่วยรักษาทรัพย์สมบัติให้ลูกด้วยค่ะ อย่าให้ลูกหายนะในครั้งนี้เลย” ตอนนั้น..ใจลูกจดจ่ออยู่กับท่านตลอด จนเวลาผ่านไปประมาณ 5 นาที เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก เพื่อนบอกว่า “โอ...เหลือเชื่อเลยจริงๆ นะเธอ ทั้งๆ ที่ไฟมันโอบล้อมคูหาของเธอไว้แล้ว แต่อยู่ๆ....ไฟมันดับได้ ร้านเธอก็ปลอดภัยด้วยนะ”

ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 161

ฝ่ายพระเจ้าจุลนีพรหมทัต ทรงสนพระทัยติดตามข่าวคราวของมโหสถอยู่ทุกระยะ เมื่อทรงสดับว่า บัดนี้ ขบวนของมโหสถบัณฑิตเข้าสู่ภายในเมืองแล้ว ท้าวเธอก็ยิ่งทรงโสมนัสยินดี พระพักตร์ผ่องใสด้วยทรงดำริว่า “มโหสถเอย เจ้าดิ้นรนมาหาคมดาบของข้าแท้ๆ อีกไม่ช้าข้าก็จะได้เห็นหลังของเจ้าล่ะ เมื่อเจ้ามา วิเทหราชก็ต้องมาแน่"

ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 150

ครั้นแล้ว พระเจ้าวิเทหราชจึงทรงตวาดมโหสถว่า “มโหสถ ทำไมเจ้าจึงกล้าพูดกับเราได้ถึงเพียงนี้ ดูสิ...ใครๆเมื่อรู้ว่าพระเจ้าจุลนีจักทรงประทานพระราชธิดาให้เรา ต่างก็พากันพูดถึงแต่สิ่งที่เจริญเป็นมงคลแก่เรา แต่เจ้ากลับทำลายมงคลของเราเสีย เจ้านี่ช่างไม่รู้จักอะไรเสียเลย”

ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 147

พราหมณ์เกวัฏจึงได้เหยียบย่างเข้าสู่มิถิลานคร ได้เห็นหนทางที่ประดับตกแต่งไว้ดีแล้ว จึงคิดว่า พระเจ้าวิเทหราชคงรับสั่งให้เตรียมการต้อนรับคณะของตนเป็นพิเศษ คิดแล้วก็ยิ่งบังเกิดความปีติยินดีว่า “โอ...นี่พระเจ้าวิเทหราชทรงให้เกียรติเราถึงเพียงนี้เชียวหรือ พระองค์เป็นถึงจอมราชาในชมพูทวีป แต่บัดนี้กลับกลายเป็นผู้ที่น่าสงสารที่สุด หลุมพรางตื้นๆเพียงเท่านี้ พระองค์ยังพลาดท่าตกลงไปได้ ทีนี้ล่ะ...ถึงคราวเราบ้าง จะแก้แค้นให้สาแก่ใจทีเดียว”

คิดถึง ก็มาถึง เลยได้เข้าถึง

จากนั้น ดวงแก้วใสๆ สว่างๆ ก็ผุดซ้อนขึ้นมา ค่อยๆผุดขึ้นมาจนมากมายนับไม่ถ้วนเลยครับ ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนกับนั่งบนพรมวิเศษอันแสนวิเศษที่สุด แสนจะนุ่มนวล ที่กำลังลอยล่องไปกลางอากาศ ผมมีความสุขมากๆ สุขจนขนลุกชูชันแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว วันนั้น นั่งสมาธิจนกระทั่งพระอาจารย์กล่าว สัพเพฯ... ก็ยังไม่อยากลุกเลยครับ

ไม่มีอะไรจะโศกา, ไม่ได้มาง้อ...แต่มาขอล่ำลา

นับตั้งแต่เด็กจนโต เขามีปัญหาคาใจที่ชวนสงสัย ในเรื่องของกฎแห่งกรรม กล่าวคือ ตัวเขาเองมักจะประสบกับอุบุติเหตุอยู่เสมอๆ ทั้งที่เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ จนถึงเรื่องใหญ่ๆจนทำให้เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด...เคยโดนวัวเตะจนสลบ เคยถูกไฟฟ้าดูดจนหยุดหายใจไป 7นาที บ้านเคยถูกไฟไหม้ ทรัพย์สินที่มีอยู่หายไปในชั่วพริบตา...อะไร คือสาเหตุที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุต่างๆดังกล่าวกับเขา เป็นเหตุสุดวิสัย หรืออะไรกันแน่...ที่นี่...มีคำตอบ