จงทำความดีเสียก่อนที่จะหมดโอกาส

คนที่มัวประมาทมัวรอโน่นรอนี้อยู่ หรือผัดวัน ผัดเวลาอยู่ ก็มักจะหมดโอกาสที่จะทำสิ่งที่ควรทำ เมื่อถึงเวลาเรื่ยวแรงก็จะหมดไปเรื่อยๆ อายุก็มากขึ้นเรื่อยๆ

สิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ

ผู้ใดเห็นสิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ เห็นสิ่งที่เป็นสาระ ว่าไร้สาระ ผู้นั้นมีความคิดผิดเสียแล้ว ย่อมไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ

ชีวิตเราของใคร

คำถาม : ผมคิดสงสัยว่าผู้ที่มีบุญคุณกับผม เช่น ช่วยหางานให้ทำ ให้ยืมเงิน ช่วยเหลืออะไรที่เราไม่มีทำให้เราสบายใจ โดยบางครั้งเราก็ไม่ได้ร้องขอ เขาเหล่านี้มีสิทธิ์กับชีวิตเรามากขนาดไหนครับ

เธอจะต้องชนะ

ผู้หญิงคนหนึ่ง...เธอเป็นนักกีฬาระดับเหรียญทอง แต่อนิจจา...เธอถูกสามียิงจากด้านหลังทำให้เป็นอัมพาต จนถึงปัจจุบันเป็นเวลากว่า 30ปีแล้ว...เธอถูกญาติของสามีกีดกันไม่ให้ได้พบกับลูกสาว แต่เมื่อได้พบกัน ลูกสาวเมื่อเห็นแม่เป็นอย่างนี้ กลับเหินห่าง ไม่อยากมาเยี่ยมเยียน...เธอต้องเป็นเช่นนี้ด้วยวิบากกรรมใด...และสำหรับผู้ที่เป็นอัมพาต ควรฝึกสมาธิอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

คุณหญิงนอกวัง

เรื่องราวความรักของหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ กับหนุ่มบ้านนอก ผู้เป็นที่นับหน้าถือตาของชาวบ้าน ทายาทของพวกเขา ต้องจากครอบครัวที่อบอุ่น เข้ามาศึกษาต่อในกรุงเทพฯ อาศัยอยู่ในคฤหาสน์อันใหญ่โต แต่ไร้ซึ่งความสุข ต้องทำงานหนัก และอยู่อย่างยากไร้ …พวกเขาประกอบเหตุมาอย่างไร จึงมามีชีวิตที่เหมือนนวนิยาย…

คนพาล

คนพาล คือ คนที่มีใจขุ่นมัวเป็นปกติ เป็นผลให้มีความเห็นผิด ยึดถือค่านิยมผิดๆ และมีวินิจฉัยเสีย คือไม่รู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว อะไรควร อะไรไม่ควร

คนทั่วไปมักนึกไม่ถึงว่า ตนกำลังพินาศ

คนทั่วไปมักนึกไม่ถึงว่า ตนกำลังพินาศ เพราะวิวาททุ่มเถียงกัน ส่วนผู้รู้ความจริงเช่นนั้น ย่อมไม่ทะเลาะกันอีกต่อไป

ให้อย่างใดก็ได้อย่างนั้น

การทำบุญให้ทานด้วยกิริยาที่ไม่ค่อยเต็มใจ ให้แบบเสียมิได้ แบบโยนให้ขว้างให้ รวมไปถึงไม่พิธีพิถันกับของที่จะให้

ทรัพย์เป็นของผู้ที่ก้มหัวให้แก่แผ่นดิน

ทรัพย์ในดินสินในน้ำนั้น จะวิ่งมาหาคนที่ฉลาดมีความพากเพียรพยายามและก้มหัวให้แก่แผ่นดินเท่านั้น

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : น้อยนัก สั้นนัก

อปฺปํ วต ชีวิตํ อิทํ ชีวิตนี้น้อยนัก ชีวิตนี้สั้นนัก คนประมาทมักคิดว่าตนมีเวลามากมาย ทำเหมือนชีวิตตนเป็นอมตะ ไม่มีหมดอายุ ไม่มีวันตาย แท้จริงแล้วทุกสรรพสิ่งล้วนไม่จีรังเที่ยงแท้