ความประทับใจในวันบรรพชา สามเณรธรรมทายาท ภาคภูมิ ศิริ

ในวันบรรพชาของผมเช้าวันนั้นพอตื่นนอน ผมก็เห็นองค์พระที่ใสสว่างอยู่กลางท้องของผม ทำให้มีความสุขตั้งแต่ตื่นนอนเลยครับ

ความประทับใจในวันบรรพชา

ผมหลับตาเบาๆ เหมือนใกล้จะนอนหลับ ใจของผมนิ่งที่ศูนย์กลางกายอย่างสบายๆ สักพักแสงสว่างจ้าก็ปรากฏขึ้นแล้วผุดเป็นดวงแก้วใสสว่าง ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกครับ

ความประทับใจในวันบรรพชาของสามเณรธรรมทายาทสมศักดิ์ พุ่มทอง

ความประทับใจในวันบรรพชาของสามเณรธรรมทายาทสมศักดิ์ พุ่มทอง ตัวแทนสามเณรธรรมทายาท จากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ตอนเดินเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ น้ำตาผมแทบไหล ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้เดินรอบเจดีย์ของวัดพระธรรมกายอย่างนี้ เดินไปก็ปลื้มไปเหมือนฝันเลยครับ

ความประทับใจในการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน ใสปิ๊งชัดเป๊ะ

แรกๆ ผมก็ยังนึกอะไรไม่ออก จึงเอาแต่ท่องสัมมาอะระหัง และพอท่องไปได้สักระยะหนึ่ง ก็รู้สึกว่า ดีแฮะ รู้สึกหายร้อน หายเมื่อย เพราะใจเรามันไม่ไปเกาะเกี่ยวกับความร้อน ความเมื่อย

ความประทับใจในการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน ชีวิตที่ใช่เลย

เวลาเดินเหมือนตัวมันเบาๆ ลอยๆ เดินๆไป อยู่ๆดวงแก้วก็ผุดขึ้นมาใสสว่าง ยิ่งเดินยิ่งมีความสุข เมื่อก่อนผมหลงเชื่อ ความสุขที่คุณดื่มได้ จนเกือบเสียผู้เสียคน แต่ตอนนี้ผมพบความสุขที่ดื่มไม่ได้ แต่เข้าถึงได้แล้วครับ

ความประทับใจในการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน เดินจนใจดิ่งได้ดวง

การเดินธุดงค์ ทำให้ผมรู้ว่าสมาธิช่วยให้เราทำงานหยาบได้ดี ทำให้เราเอาศักยภาพที่ไม่เคยรู้ว่ามีออกมาใช้ได้อย่างเกินควรเกินคาด ถ้าเราตรึกธรรมะควบคู่ไปด้วย งานนั้นจะออกมาดีกว่าดีที่สุด

ความประทับใจในการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน บทฝึกที่เข้มกลั่นผมให้เป็นพระแท้

ผมย่ำทุกก้าวด้วยความตั้งใจ สัมมาอะระหังทุกวัน ไม่ต่ำกว่า 8-9 พันครั้ง ผมมีความสุขตลอดเส้นทาง ทุกกิโลเมตรที่ก้าวเป็นบทฝึกที่เข้มข้นทั้งกายและใจ ที่กลั่นให้ผมเป็นพระแท้ได้ดีกว่าเดิม

ความประทับใจในการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน อีกก้าวที่เข้าใกล้องค์พระ

ครั้งหนึ่งระหว่างเดินธุดงค์ ผมทำใจนิ่งๆ ที่กลางตัว วางองค์พระเล็กๆ แล้วมองดูแบบผ่านๆ แตะเบาๆ แล้วก็มีแสงสว่างเล็กๆ ขนาดดวงดาวปรากฏขึ้น ผมมีความสุขแบบเฉยๆ ไม่ตื่นเต้น

ความประทับใจในการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน ใจสู้ซะอย่าง

เมื่อผมเห็นองค์พระแล้ว ขณะที่ญาติโยมกล่าวคำว่าสาธุๆ ไปตลอดเส้นทาง องค์พระกลางท้องของผมก็สว่างว๊าบขึ้นตามจังหวะของเสียงสาธุการ ในการมององค์พระไปเรื่อยๆ นี่เองครับ

ความประทับใจการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน ทุกลมหายใจทุ่มเทให้พระพุทธศาสนา

ทุกก้าวที่ย่าง ผมจะสัมมาอะระหัง นับไปด้วย ประคองใจนึกถึงศูนย์กลางกายไปด้วย พอสัมมาอะระหังได้ประมาณ 3,000 ครั้ง ใจก็เริ่มนิ่ง นิ่งจนตัวเองยังแปลกใจว่า เดินก็นิ่งได้ และรู้สึกอยากให้ใจอยู่ในศูนย์กลางกายตลอดไปเพราะมีความสุขมาก