ดี​แทคสกัดโปรโมชันต่ำ​กว่าทุน​ ​ออกซิมรับทรัพย์รับสาย​ได้​ตังค์

หวั่น"10 ​กัน​ยายน"​โลก​ถึง​จุดจบ​ "​เซิร์น"​เดินเครื่องสร้างหลุมดำ

ตื่นขึ้นมาในเส้นทางธรรม ด้วย DMC

ภรรยาของผมกลับไปเยี่ยมบ้านที่เวียดนาม ทิ้งให้ผมหงอยเหงา เฝ้าบ้านอยู่คนเดียว มี TV เป็นเพื่อน เพราะที่บ้านติดดาวเทียมซึ่งดูได้ถึง 800 ช่อง ผมก็กดจูนหาคลื่นแก้เหงาไปเรื่อยๆ คิดประชดตัวเองแบบขำๆว่า ตราบใดที่ยังไม่เจอกับความสุขที่แท้จริงของชีวิตก็ต้องจูนหากันต่อไป

World-PEC จังหวัดอุบลราชธานี

งานนี้ ได้รับความเมตตาจาก พระเดชพระคุณพระราชธรรมโกศล เจ้าคณะจังหวัดอุบลราชธานี ฝ่ายธรรมยุต เจ้าอาวาสวัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ ให้การสนับสนุนเป็นอย่างดี และยังได้เมตตาให้เปิดวัดเป็นศูนย์สอบ World-PEC อีกด้วย ซึ่งปีที่แล้วทีมผู้สอบจากศูนย์สอบวัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อแห่งนี้ ก็ได้คว้ารางวัลชมเชยอันดับที่1 ไปครอง

อัครสาวก ซ้าย-ขวา

ชนเหล่าใด มีปกติรู้ในสิ่งที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ และเห็นในสิ่งที่เป็นสาระว่าไม่เป็นสาระ ชนเหล่านั้น มีความดำริผิดเป็นอารมณ์ ย่อมไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ ชนเหล่าใด รู้สิ่งที่เป็นสาระโดยความเป็นสาระ และสิ่งไม่เป็นสาระโดยความไม่เป็นสาระ ชนเหล่านั้น มีความดำริชอบเป็นอารมณ์ ย่อมประสบแต่สิ่งที่เป็นสาระแก่นสาร

ภาษาอังกฤษวันละคำ ตอนที่ 4 Congratulations

การกล่าวแสดงความยินดี เมื่อบัณฑิตจบใหม่ จะได้รับใบปริญญา เราก็ต้องแสดงความยินดี เราจะพูดอย่างไร มาติดตามกันครับ...

“​อีทีวี​”​ติดระ​เบียบ​-​ดับฝันฟรีทีวี​ ​ศธ​.​ถกกรมประชาฯตั้งช่อง​ใหม่

มงคลที่ ๑๕ บำเพ็ญทาน - มหาทานบารมีแห่งยุค

สมัยนั้น อังกุรเทพบุตรซึ่งเคยนั่งอยู่ด้านหน้า ต้องถอยร่น ไปตามกำลังบุญ นั่งอยู่ไกลถึง ๑๒ โยชน์ ส่วนอินทกเทพบุตรนั่งอยู่ที่เดิมใกล้ๆ กับพระพุทธองค์ พระพุทธเจ้าได้ตรัสถามอังกุรเทพบุตรว่า "อังกุระ เธอทำแถวเตาไฟยาว ๑๒ โยชน์ ได้ให้ทานเป็นอันมากในกาลประมาณหมื่นปี บัดนี้เธอนั่งอยู่ไกลตั้ง ๑๒ โยชน์ ซึ่งไกลกว่าเทพบุตรทั้งหมด ไฉนเธอจึงนั่งอยู่ไกลนัก"

ผลการปฏิบัติธรรม พระอนันต์ ฐานิยชโย

กระผมเห็นพระพุทธรูปใหญ่มาก และเหมือนกระผมไปนั่งอยู่ในตัวท่าน แล้วเห็นดวงสว่าง 3 ดวงลอยมาตรงหน้า

ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 147

พราหมณ์เกวัฏจึงได้เหยียบย่างเข้าสู่มิถิลานคร ได้เห็นหนทางที่ประดับตกแต่งไว้ดีแล้ว จึงคิดว่า พระเจ้าวิเทหราชคงรับสั่งให้เตรียมการต้อนรับคณะของตนเป็นพิเศษ คิดแล้วก็ยิ่งบังเกิดความปีติยินดีว่า “โอ...นี่พระเจ้าวิเทหราชทรงให้เกียรติเราถึงเพียงนี้เชียวหรือ พระองค์เป็นถึงจอมราชาในชมพูทวีป แต่บัดนี้กลับกลายเป็นผู้ที่น่าสงสารที่สุด หลุมพรางตื้นๆเพียงเท่านี้ พระองค์ยังพลาดท่าตกลงไปได้ ทีนี้ล่ะ...ถึงคราวเราบ้าง จะแก้แค้นให้สาแก่ใจทีเดียว”