กรรมของการตัดสินไม่ยุติธรรม

กระผมได้ประพฤติทุจริตด้วยการพูดส่อเสียด พูดเท็จและพูดหลอกลวง เพื่อความฉิบหายแก่ตนในมนุษยโลก ผู้ใดประพฤติทุจริตมีพูดส่อเสียดเป็นต้น ผู้นั้นต้องจิกเนื้อหลังของตนกิน เหมือนกระผมจิกเนื้อหลังของตนกินในวันนี้

อานิสงส์ถวายขนมสด

สมณะผู้ทรงศีลได้เป็นที่รักของเรา เรามีจิตเลื่อมใสศรัทธา เมื่อจะบริจาคข้าวและนํ้าเป็นทาน ก็ได้ถวายทานอันไพบูลย์โดยเคารพ เพราะอานุภาพแห่งบุญนั้น เราจึงมีวรรณะทิพย์ที่งดงามเช่นนี้ ผลอันน่าปรารถนาจึงสำเร็จแก่เรา และโภคะอันน่าปลื้มจึงบังเกิดขึ้นแก่เรา

มหากัณหชาดก-ชาดกว่าด้วยคราวที่สุนัขดำกินคน

ตั้งแต่พระพุทธศาสดาทรงตรัสรู้บรรลุสัมโพธิญาณ แสดงพระธัมมจักกัปวัตนสูตรแก่พระปัญจวัคคีย์ แสดงอาทิตตปริยายสูตรโปรดชฏิล 3 พี่น้อง โปรดองคุลิมาล คนบาปจนตั้งอยู่ในอรหัตผล เสด็จโปรดเหล่าเทวดา 80 โกฏิจนบรรลุธรรม

ภาพถ่ายของแม่

รูปถ่ายของแม่มีอายุประมาณ 80 ปี ตอนถ่ายเป็นภาพขาวดำ ต่อมาในช่วงไม่กี่ปีหลังนี้ มีปรากฎการณ์ประหลาดเกิดขึ้น คือ ภาพดอกไม้บานจากสีขาวดำ กลายเป็นสีชมพูกับสีเหลืองแซมกันอย่างสวยงามแทบทุกดอก ผ้าม่านกลายเป็นสีฟ้า เครื่องประดับกลายเป็นสีทอง ทั้งๆ ที่ไม่มีใครไประบายตกแต่งเลย ปรากฏการณ์บนภาพนั้นเกิดจากอะไร?

เพราะตาดี มีบุญ เกื้อหนุนให้เข้าถึงธรรม

จนในที่สุด ความรู้สึกของลูกก็หมดไป ไม่รู้สึกปวดเมื่อย สบายตัว องค์พระในดวงแก้วเริ่มผุดขึ้นมาให้เห็นในมุม Top-view ผุดขึ้นมาทีละองค์เป็นสาย เหมือนภาพในจอ DMC ในใจของลูกเปลี่ยนจากการภาวนาเป็นการนับองค์พระ แต่นับไม่ทัน ลูกก็เลยเกิดความอยากเห็นองค์พระใสๆ ขึ้นมาแทนการนับ พออยาก องค์พระก็หายไป

แม่ค้าพลอย

ป้าเอียดจึงกราบขอโทษคุณครูไม่ใหญ่ตรงนั้นเลย แล้วพูดออกมาว่า “ลูกรู้แล้ว ลูกเข้าใจแล้ว” และยิ่งดู DMC ป้าเอียดก็ยิ่งปลื้มคุณครูไม่ใหญ่ เพราะสิ่งที่คุณครูไม่ใหญ่คิดและทำ มันตรงกับใจของป้าเอียด คือ “ทำอย่างไรให้พระพุทธศาสนาคงอยู่ถาวรตลอดไป” และที่สำคัญที่สุด ป้าเอียดได้คำตอบว่า พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ คือ มหาปูชนียาจารย์และเป็นผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย นั่นเอง

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 47

ท้าวเธอทรงผินพระพักตร์ไปทางเหล่าราชบุรุษ ตรัสพลางแย้มพระสรวลว่า “เออ....พวกเจ้าจงดูนี่สิ แม้แต่สัตว์เดรัจฉานมันก็ยังรู้จักทำความเคารพ ช่างน่าเอ็นดูเสียจริง แล้วพวกเจ้าล่ะ จะสู้มันได้รึ” พวกราชบุรุษได้ฟังเช่นนั้น ก็หันมามองหน้ากันเลิกลั่ก

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 46

แม้ว่าท้าวเธอจะทรงฉงนพระทัยสักเพียงใด แต่ครั้นได้ทรงนึกถึงข้อพิสูจน์ที่มโหสถบัณฑิตค่อยๆเปิดเผยให้ปรากฏเป็นที่ ประจักษ์ก่อนหน้านี้ จึงไม่ทรงคัดค้านสิ่งใดอีก ในที่สุด จึงได้มีรับสั่งกับราชบุรุษผู้หนึ่งว่า “เจ้าจงขึ้นไปดูให้รู้แน่ ว่าบนต้นตาลนั้นมีแก้วมณีอยู่จริงหรือไม่ หากว่าพบแก้วมณีแล้ว ก็จงนำมาให้เราเถิด”

‘พิวริตีบอลล์’ ความผูกพันพ่อ-ลูกสาว สัญญาใจรักษ์พรหมจรรย์ถึงวันวิวาห์

ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 22

ทรงยื่นคำขาดว่า “น้องหญิงสีวลีผู้เจริญ หญ้ามุงกระต่าย ซึ่งเราถอนขึ้นแล้วนี้ ไม่อาจสืบต่อกันได้อีก ฉันใด การอยู่ร่วมกันระหว่างเธอกับฉัน ก็ไม่อาจสืบต่อได้อีก ฉันนั้น เพราะฉะนั้น เธอจงอยู่ผู้เดียว ฉันก็จะอยู่ผู้เดียวเหมือนกัน”