มงคลที่ ๒๗ มีความอดทน - อดทนอย่างมีเป้าหมาย
เรายอมให้ลิงเบียดเบียนเรา ดีกว่าเราไปเบียดเบียนลิงตัวนี้ ถึงอย่างไรเราก็ไม่ทำปาณาติบาต เพียงเพื่อให้พ้นจากทุกข์ในปัจจุบัน แต่ไม่อาจพ้นจากทุกข์ในอบาย เพราะการทำปาณาติบาตนั้นอย่างแน่นอน แล้วกระบือ โพธิสัตว์ก็ยังคงประกอบขันติธรรม ยืนสงบนิ่งอยู่เช่นเดิม เป็นผู้มีใจหนักแน่นประดุจภูเขาศิลาแท่งทึบ ที่ไม่หวั่นไหวต่อแรงลมที่พัดมาจากทิศ ทั้ง ๔
มงคลที่ ๑๙ งดเ้ว้นจากบาป - อย่าอาฆาตกันเลย
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อย่าว่าแต่พระเจ้าสุปปพุทธะ จะขึ้นไปอยู่บนปราสาทชั้น ๗ และมีทหารกำยำล่ำสันเฝ้ารักษาประตูอยู่เช่นนี้เลย แม้จะมีฤทธิ์เหาะไปได้ในอากาศ หรือจะทรงหนีไปทางมหาสมุทร หรือจะทรงหนีเข้าไปในซอกเขา ก็จะต้องถูกแผ่นดินสูบที่เชิงบันไดของปราสาทนั่นแหละ เพราะถ้อยคำของตถาคตไม่เป็นสอง เรากล่าวอย่างไร ย่อมเป็นอย่างนั้น
จดหมายจาก แอร่อน วอล์ดแมน
เมื่อผมได้ดู DMC ผมทึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆ ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อช่างเป็นผู้มีพรสวรรค์อันเหลือเชื่อ ในการให้กำลังใจและให้แรงบันดาลใจกับผู้คน พระเดชพระคุณหลวงพ่อทำให้ผู้คนคิดว่า สิ่งที่เขากำลังทำอยู่ มันสามารถไปถึงจุดหมายได้ และยังให้แนวทางปฏิบัติในการเดินไปสู่จุดหมายอีกด้วย มันยิ่งใหญ่ น่ามหัศจรรย์จริงๆครับ
‘จิตอาสา’ ละครปลุกจิตสำนึกวัยรุ่น
ให้อภัยกับคนอื่นเป็นคุณกับสุขภาพ
ความสุขจากการหยุดนิ่ง
ซึ่งตั้งแต่เข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ ลูกรู้สึกชีวิตนี้ มีแต่การแข่งขัน ต้องแก่งแย่งกันทุกอย่าง ดูวุ่นวายไม่เหมือนต่างจังหวัดเลย ลูกต้องตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ คือตีสี่ครึ่ง ฝ่าสภาพการจราจรที่คับคั่งเพื่อไปเรียน หนำซ้ำพอ 5โมงเย็น ถึงเวลาเลิกแล้ว ก็ต้องโหนรถเมล์ที่เบียดเสียด กว่าจะถึงบ้านก็หนึ่งทุ่ม ลูกรู้สึกเบื่อ หงุดหงิด เซ็ง จำเจ ไม่มีความสุขเลย
นับแต่นี้ จะไม่มีอุบัติเหตุทางอารมณ์
แสงนั้นส่องประกายและหมุนช้าๆ แล้วลูกก็เห็นเศียรขององค์พระ ผุดขึ้นมาค่ะ ท่านผุดมาอย่างช้าๆ ตั้งแต่เศียร จมูก ใบหู ปากและรูปร่างของท่านเต็มองค์ที่กำลังนั่งสมาธิอยู่ เป็นองค์พระแก้วใสสวยงาม มีแสงที่ใสสว่างในตัว ลูกมองไปที่จุดเดิมอีกไม่นานก็เห็นองค์พระท่านผุดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งค่ะ ท่านมาช้าๆเหมือนเดิม ใสและสวยงามไม่มีอะไรมาเปรียบเทียบได้ เห็นแล้วลูกมีความสุขมากๆ
“ติช นัท ฮันห์” แนะผู้นำทางการเมืองฝึกพลังทางจิตละทิ้งความโกรธ มีรักและเมตตา
ทศชาติชาดก เรื่องสุวรรณสาม ผู้ยิ่งด้วยเมตตาบารมี ตอนที่ 16
ฝ่ายพระเจ้าปิลยักขราช ได้เห็นภาพของฤษีทั้งสองแล้ว ก็รู้สึกสงสารยิ่งนัก ได้ทรงปลอบใจให้ทั้งสองคลายความโศกว่า “ขอผู้เป็นเจ้าทั้งสอง อย่าได้คร่ำครวญถึงสามะบุตรผู้ถึงพร้อมด้วยคุณความดี ว่าเขาถูกเราฆ่าตายเสียแล้ว แล้วใครจะเลี้ยงดูพวกเราเลย...แม้จะสิ้นสามะแล้ว ข้าพเจ้านี่แหละจะขอเลี้ยงดูผู้เป็นเจ้าทั้งสองอยู่ในป่าใหญ่นี้เอง
ทศชาติชาดก เรื่องสุวรรณสาม ผู้ยิ่งด้วยเมตตาบารมี ตอนที่ 14
...ข้าแต่พระราชา ...พระองค์ทรงทำความผิดไว้มาก ได้กระทำกรรมอันชั่วช้า ประทุษร้ายสุวรรณสามผู้บริสุทธิ์ ทำให้บิดามารดาผู้ตาบอดของเธอพลอยลำบาก และกำลังจะอดตายตามกันไป พระองค์ทรงทำบาปมหันต์ จะตกไปสู่อบายอย่างแน่แท้
