สาลิยชาดก ชาดกว่าด้วยหมอผู้โชคร้าย
หมอพิการคนหนึ่ง ได้วางแผนให้เด็กน้อยลูกพ่อค้าปีนต้นไม้ไปเอาลูกนกสาลิกาในโพรงไม้ ซึ่งความจริงแล้วมีงูอยู่ในโพรงไม้นั้น เด็กน้อยหลงเชื่อปีนขึ้นไป เด็กน้อยจับหัวงูได้ก็เหวี่ยงทิ้งทันที ด้วยบุพกรรมที่ทำร่วมกันมาแต่ชาติปางก่อน เด็กน้อยลูกพ่อค้าเหวี่ยงงูเห่ามาทางหมอพิการพอดี งูพิษพันคอหมอพิการ แล้วฝังคมเขี้ยวฉีดพิษร้าย หมอพิการดิ้นทุรนทุรายอย่างทรมาน มิสามารถเยี่ยวยาได้ทัน
หมอดูล่วงรู้ดวงชะตา
คำถาม : มีคุณโยมท่านหนึ่งถามมาว่าหมอดูรู้ได้อย่างไรว่าเราโชคดีหรือโชคร้ายอนาคตเราจะ เป็นอย่างไร หมอดูล่วงรู้ดวงชะตาเราได้อย่างไรคะ
ผู้เฒ่าซ่ายเสียม้า
ขอบคุณทุกท่านที่มีน้ำใจ แต่ทว่าข้าพเจ้ากลับไม่รู้สึกเสียใจด้วยเรื่องนี้ เสียม้าไปแล้ว ไม่แน่อาจเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งก็ได้
กรรมใดที่ทำให้คุณอาถูกลูกๆ และสามีดูถูกเหยียดหยามอยู่บ่อยๆ
คุณอาคนที่ ๒ มักมีปากเสียงกับลูกคนโตและคนเล็ก แถมสามีของคุณอาก็ยังให้ท้ายลูกทั้งสองด้วย และยังถูกกีดกันไม่ให้ดู DMC คุณอามักจะถูกลูกๆ และสามีดูถูกเหยียดหยามอยู่บ่อยๆ
ดวงดีมีที่มา
เมื่อวานทำไมโชคดี วันนี้ทำไมโชคร้าย พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร คงต้องขึ้นอยู่กับดวงใช่หรือไม่
อานุภาพหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ตอน รอดตายเพราะสร้างอนุสรณ์สถานมหาวิหารหลวงปู่
หลวงพ่อเจ้าคะ ตลอดชีวิตของลูกก็ไม่เคยมีความทุกข์อะไรแบบสาหัสสากันเลยค่ะ จนกระทั่งปลายปี พ.ศ.2558กรรมนำพาให้โชคร้ายเข้ามาในชีวิตแบบเฉียบพลัน คือ ลูกสาวคนเดียวที่ลูกรักดั่งชีวิต ซึ่งกำลังมีอนาคตในหน้าที่การงานเพราะเป็นถึงผู้จัดการ แต่อยู่ๆ ก็มีอาการจำอะไรไม่ได้ พูดวนไปวนมา จนเพื่อนที่ทำงานเขาถามว่า..
เหมือนจะเหมือนกัน แต่ไม่เหมือน
จากการสอบถามเหตุการณ์ในอดีต เรามีเหตุการณ์ดีหรือร้ายเกิดขึ้นในเวลาใกล้เคียงกัน จึงทำให้เรา ๒ คน เข้าใจว่าดวงเราเหมือนกัน และจะคอยบอกกันว่าช่วงนี้โชคดีหรือโชคร้ายอยู่ อย่างเช่นเคยกระเป๋าตังส์หาย ก็จะโทรบอกเพื่ออีกฝ่ายจะได้คอยระวังตัว
ก็ยังดี...
ใครๆ ก็ชอบพูดว่า "เส้นทางสู่ความสำเร็จ ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ" แต่เมื่อชีวิตต้องพบกับอุปสรรคเข้าจริงๆ กลับพูดกันว่า "ทำไมถึงต้องเป็นเรา" "ทำไมเราถึงโชคร้าย" และอื่น ๆ อีกมากมาย
จดหมายจากครูชายแดนภาคใต้
ลูกชื่อ พนมมาศ ผลแรก เป็นครูโรงเรียนเทศบาล 6 (ถนนโคกเคียน) สังกัดเทศบาลเมืองนราธิวาส อ.เมือง จ.นราธิวาส ลูกเป็นครู มีภูมิลำเนาอยู่ในจังหวัดนราธิวาส ปฏิบัติหน้าที่ครูมากว่า 20 ปี จากการปฏิบัติหน้าที่หลายองค์กร ไม่ว่าจะเป็นครูโรงเรียนเอกชน หรือ การใช้ชีวิตผูกพันกับนักเรียนชนบท ในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม (โรงเรียนปอเนาะ) และปัจจุบันปฏิบัติหน้าที่ครูในสังกัดสำนักการศึกษาเทศบาลเมืองนราธิวาส รู้และเข้าใจวิถีชีวิต วัฒนธรรม ประเพณีของประชาชน 3 จังหวัดชายแดนใต้ดียิ่งนัก ที่ผ่านมาเคยอยู่อย่างอบอุ่น มีความเข้าใจ ช่วยเหลือเกื้อกูลไม่ว่าจะเป็นพุทธ หรือ มุสลิม แต่พอเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้น ความรู้สึกหวาดกลัว กังวลใจ กับสถานการณ์เหล่านั้นก็มากขึ้น คิดว่าสักวันหนึ่ง ครูผู้โชคร้ายคนนั้น ก็คงเป็นเรา เพราะเพื่อนเราหลายคนก็จากเราไปด้วยเหตุการณ์ร้ายเหล่านั้น ถ้าเป็นเราจะทำอย่างไร ได้แต่ปลอบและให้กำลังใจตนเอง ถ้าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด คงเป็นเวรกรรมของเรา แต่สิ่งหนึ่งที่ย้ำกับตนเองตลอดเวลาว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็จะไม่ขอย้ายไปจากที่นี่ เพราะที่นี่ก็คือบ้านเกิดเมืองนอนของเรา บรรพบุรุษของเราอยู่ที่นี่ ถ้าจะต้องตายก็ขอให้ผืนแผ่นดินตรงนี้ได้กลบหน้าเรา
มงคลที่ ๒๐ สำรวมจากการดื่มน้ำเมา - น้ำอุบาทว์ผลาญชีวิตและทรัพสิน
เมื่อลูกชายขี้เมาได้หม้อสารพัดนึก แทนที่จะทำตามโอวาทที่ท้าวสักกะให้ไว้ กลับยิ้มย่องคิดว่า ตัวเรานี้ช่างโชคดีเหลือเกิน มีเทวดาคอยช่วยเหลือ จึงเที่ยวดื่มสุรากับเพื่อนๆ ไม่ยอมทำมาหากิน วันหนึ่ง ลูกชายเมามาก และด้วยความคึกคะนอง ได้โยนหม้อขึ้นไปในอากาศ แต่โชคร้ายที่เกิดรับพลาด หม้อได้ตกลงมาแตก
