ถามฟ้าหารัก
ชายคนหนึ่ง...เมื่อเขามีโอกาสได้บวช ก็ซาบซึ้งในพระธรรม อยากจะใช้ชีวิตสมณะเรื่อยไป แต่เพราะภาวะทางเศรษฐกิจ ทำให้กิจการของครอบครัวต้องประสบภาวะขาดทุน เป็นหนี้สินมากมาย ทำให้ต้องลาสิกขา...เขาตั้งหน้าตั้งตาทำงาน จนสามารถใช้หนี้ได้หมด และยังมีเงินก้อนใหญ่เหลือเก็บ แต่เขากลับคิดว่า ตนเองโชคร้าย เพราะเขาอยากจะอยู่ในเพศสมณะมากกว่า
ศิลา…อาถรรพ์
พระภิกษุรูปหนึ่ง ท่านรักในการอยู่ธุดงค์ ปลีกวิเวก...เมื่อครั้งที่ท่านได้เดินทางไปที่วัดเก่าแก่แห่งหนึ่ง ท่านได้ไปพบหินสีดำ มีลักษณะคล้ายเสมา จึงเอ่ยปากขอลอยๆ แล้วนำติดตัวกลับมาวัดที่ท่านพำนักอยู่...หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ผิดธรรมชาติหลายอย่าง และเมื่อเวลาท่านนั่งสมาธิ ท่านยังเห็นนิมิตประหลาดอีกด้วย...7วันต่อมา ในขณะที่สาธุชนราว 30ชีวิต กำลังร่วมกันปฏิบัติธรรม ได้เกิดพายุฝนฟ้าคะนองอย่างน่ากลัว ผู้คนพากันแตกตื่น หอฉันซึ่งยังสร้างไม่เสร็จได้พังลงมา
ปลื้ม..เพราะกฐินนี้ “ชิตัง เม” ก่อนใคร ตอน ลูกกตัญญูของแท้มาแล้วครับ
ในช่วงที่ผมหันมาเข้าวัดพระธรรมกายอย่างจริงจัง และได้เข้าใจในเรื่องบุญอย่างลึกซึ้งแล้ว ผมก็มานั่งประมวลผลความคิดจนเกิดวิชั่นแบบเหนือระดับว่า..บุญที่ทำแล้วได้บุญมาก ก็คือ บุญจากการเป็นประธานกฐิน เพราะ 1 ปีมีครั้งเดียว อีกทั้งยังเป็นบุญที่ให้อานิสงส์มาก แบบจัดหนัก
จงทำความดีเสียก่อนที่จะหมดโอกาส
คนที่มัวประมาทมัวรอโน่นรอนี้อยู่ หรือผัดวัน ผัดเวลาอยู่ ก็มักจะหมดโอกาสที่จะทำสิ่งที่ควรทำ เมื่อถึงเวลาเรื่ยวแรงก็จะหมดไปเรื่อยๆ อายุก็มากขึ้นเรื่อยๆ
ลักษณะนิสัยที่ไม่ดี เป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้
อันลักษณะนิสัยที่ไม่ดีนั้นมิใช้เป็นตราบาปที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด แต่เป็นสิ่งที่เจ้าตัวเพาะขึ้นมาภายหลัง
สิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ
ผู้ใดเห็นสิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ เห็นสิ่งที่เป็นสาระ ว่าไร้สาระ ผู้นั้นมีความคิดผิดเสียแล้ว ย่อมไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ
ชีวิตเราของใคร
คำถาม : ผมคิดสงสัยว่าผู้ที่มีบุญคุณกับผม เช่น ช่วยหางานให้ทำ ให้ยืมเงิน ช่วยเหลืออะไรที่เราไม่มีทำให้เราสบายใจ โดยบางครั้งเราก็ไม่ได้ร้องขอ เขาเหล่านี้มีสิทธิ์กับชีวิตเรามากขนาดไหนครับ
คนพาล
คนพาล คือ คนที่มีใจขุ่นมัวเป็นปกติ เป็นผลให้มีความเห็นผิด ยึดถือค่านิยมผิดๆ และมีวินิจฉัยเสีย คือไม่รู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว อะไรควร อะไรไม่ควร
คนทั่วไปมักนึกไม่ถึงว่า ตนกำลังพินาศ
คนทั่วไปมักนึกไม่ถึงว่า ตนกำลังพินาศ เพราะวิวาททุ่มเถียงกัน ส่วนผู้รู้ความจริงเช่นนั้น ย่อมไม่ทะเลาะกันอีกต่อไป
ให้อย่างใดก็ได้อย่างนั้น
การทำบุญให้ทานด้วยกิริยาที่ไม่ค่อยเต็มใจ ให้แบบเสียมิได้ แบบโยนให้ขว้างให้ รวมไปถึงไม่พิธีพิถันกับของที่จะให้
