จอบสุดท้ายขยายถนนพุทธวิถี

พี่น้องชาวดอยที่อยู่รอยต่อจังหวัดตากและจังหวัดเชียงใหม่ ต่างรอคอยวันที่ถนนเส้นนี้จะสำเร็จบริบูรณ์ครับ เดิมในพื้นที่รอยต่อนี้จะมีปัญหาที่แก้ได้ยากคือเรื่องการปลูกฝิ่น การสูบฝิ่น แต่ปัจจุบันนี้เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อและกัลยาณมิตรทั่วโลก ได้เมตตาส่งเครื่องอุปโภคบริโภคมาสนับสนุน ทำให้พี่น้องชาวดอยหลายร้อยคนมาช่วยขุดขยายกระทั่งรถสามารถสวนทางกันได้ วิ่งกันได้สะดวกมาก

กว่าจะเป็นถนนพุทธวิถี

และจากที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อร่วมบุญมา 10คันรถสิบล้อนั้น กระผมกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างยิ่งครับ และคิดว่าถนนเส้นนี้จะสำเร็จแน่นอน เพราะลำพังกระผมหาเองคงไม่รู้ว่ากี่ปี จึงจะทำให้ถนนเส้นนี้สำเร็จได้

15 กิโลเมตรสุดท้ายของถนนพุทธวิถี

แม้ถนนจะลำบาก แต่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ ท่านเคยเดินทางมายังถนนแห่งนี้แล้ว 2ครั้งครับ ในครั้งแรกปลาย ปีพุทธศักราช 2544 และท่านได้เดินทางมาเปิดถนนพุทธวิถี ในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ.2545 พร้อมจัดพิธีแสดงตนเป็นพุทธมามกะ ที่อาศรมธรรมจาริก ต่อปล้าคี และวางศิลาฤกษ์ พระเจดีย์ไมตรีมิตรภาพ ในวันนั้นเลยครับ

World-PEC ของ ชาวปวาเก่อญอ

เช้าวันนี้ อากาศดี สดชื่นมากๆครับ มีหมอกลงปกคลุมกระทั่งถึง 9นาฬิกา เป็นสายหมอกสะอาดอากาศสดชื่นเย็นสบาย การสอบครั้งนี้ได้เกิดประวัติศาสตร์อันสำคัญที่ไม่เคยได้เกิดขึ้น ณ ดินแดนแห่งนี้มาก่อน เช่น มีหน่วยงานราชการทุกหน่วยงาน มาร่วมกันจัดการสอบด้วยความเบิกบาน แม้กระทั่งตำรวจตระเวนชายแดน ถือได้ว่าเป็นงานรวมใจพุทธบริษัททั้งสี่เลยครับ

พลังความสามัคคี

กระผมขอกราบเรียนให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อทราบนะครับว่า “ถนนเส้นเดิมจะใช้ได้เฉพาะในช่วงหน้าแล้งและหน้าหนาว ส่วนหน้าฝนไม่สามารถใช้ได้เพราะน้ำในลำน้ำแม่สองไหลมีปริมาณมาก จะซัดสะพานพัง ชาวบ้านต้องใช้วิธีการทำสะพานบนต้นไม้ปีนข้ามไป และเส้นทางที่ขุดใหม่นี้ จะใช้ได้ตลอดทั้งปี และเป็นระยะทางที่ลัดและตรงไปยังอำเภออมก๋อยได้ง่ายกว่าเส้นเดิมครับ”

จุดเริ่มต้นแห่งถนนพุทธวิถี

ชาวปวาเก่อญอ ดีใจกันมากครับ “ห้อยแล้วรวย” ภาษาปวาเก่อญอ คือ “ลีโกโปะลี แกโด้ะ แกทอ” ครับ และทุกคนที่ได้ฟังเพลง ตะวันบนดอย ที่เปิดในงานกล่าวว่า เพลงที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตาประพันธ์นั้น ไพเราะมากครับ เข้าใจในเนื้อหาครับ และดีใจเป็นพิเศษที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตากล่าวโอวาทเปิดงานเป็นภาษาปวาเก่อญอ พี่น้องชาวปวาเก่อญอ กล่าวว่า สามารถเข้าใจโอวาทของพระเดชพระคุณหลวงพ่อได้ดีครับ

พรรษาแห่งความสว่างไสว

แรกๆท่านเล่าให้ฟังว่า ชาวบ้านกลัววิ่งหนี ไม่เข้าใจว่าท่านคือใคร เพราะไม่เคยเห็นพระมาก่อน บอกว่าพระเป็นผีชนิดหนึ่ง ท่านได้สั่งสอนชาวบ้านให้หันมานับถือพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง จากเดิมที่นับถือผีไม่เข้าใจว่าพระคือใคร ปัจจุบันชาวบ้านมาช่วยกันสร้างศาลาวัด และเข้าวัดทุกวันครับ วันละ 2เวลา คือ เวลาเช้า...ตีสี่ถึงหกโมงเช้า เวลาเย็น ประมาณหกโมงเย็นถึงสองทุ่ม

ครูดอยร่วมใจขยายถนน

เมื่อถึงเวลาสว่าง หลังจากที่กระผมได้พาพี่น้องชาวปวาเก่อญอนั่งสมาธิแล้ว เราจึงออกเดินทางไปยังพื้นที่ที่เราจะทำการขุดขยายถนนเป็นจุดปฐมเริ่มครับ โดยจุดเริ่มต้นขยายถนนนั้นเราเลือกจุดที่ยากและจุดที่อันตรายที่สุดก่อนครับ เป็นยอดเขาหัวโล้นที่ดินมีสภาพเป็นหินเป็นส่วนใหญ่ครับ

พลังใจสู้สายฝน

สุดท้ายนี้ กระผมอยากจะกราบเรียนว่า ถ้าไม่ได้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ถนนเส้นนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะอีกซักกี่สิบปีถึงจะสร้างเสร็จ กระผมยังจำได้ ในตอนแรกๆที่กระผมชวนชาวบ้านมาขุดถนน ชาวบ้านบอกว่า “จะทำได้หรือ...หลวงพ่อจะหาอาหารจากไหนมาเลี้ยงพวกเรา” กระผมก็ตอบไปว่า “เดี๋ยวหลวงพ่อธัมฺมชโยจะมาช่วยพวกเราทำถนน” เขาก็บอกว่า “จะมาจริงๆหรือ”

นานาทัศนะของพระเถรานุเถระ ในงานวันคุ้มครองโลก 22 เมษายน พ.ศ.2553

ความเห็น-ความรู้สึกของพระเถรานุเถระ เนื่องในวันคุ้มครองโลก